Gülden Taş Şiirleri - Şair Gülden Taş

Gelgitler durağı yapıp özümü
Beni böylesine üzme sevdiğim
Yaşlarda koyup da seven gözümü
Denize döndürüp yüzme sevdiğim

Sensizsem yetimim kimsesiz canım

Azgın akar kıvrak yönü
Tutulmaz sanırsın önü
Dört koldan gelir suyu
Ak bakalım Çoruh nehri

Bin bir renk çiçek taşlığında açar

DEMİŞİZ! ..

Aşkı/nar ile tutuştuk can canana ağyar imiş
Gül sineye çöktü hüzün dert silmeze söz demişiz
Anlattıkça ahvalini anlamayan o yar imiş
Geçtik fani deryasından aşk bilmeze öz demişiz

Kağıtla kalemin aşkı gibi olsak,
Ben kalem olsam sen kağıt
Ve ben sana yazsam aşkımı,
Sen sayfalarını aşkımızla doldursan,
Olmaz mı?

Ey sevgili!
Bana yüreğindekini anlat, aşka dair ne varsa
Aşkım kaç beden, nasıl giydin üstüne?
Kalıplara sığdı mı, nasıl koydun gönlüne?
Yandı mı bedenin beni sen yaparken?

Seni öyle sevdim, çıkmazda kaldım
Yaşadığım her şey, ömür senindir
Evrenler ötesi duygular saldım
Yaşadığım her şey, ömür senindir

Bahtım bedenimde saklanmış radar

Ne gönül kıyılarım ıslak!
Ne kurak topraklarım susamaya meyilli...
Kim bilir hangi zamanda kalma,
Düşünceye esir etmişim kendimi.....

ne yangınlar geçirdi evrenim
buzullara gebe kaldı karanlık dünyam
bir sıcak güneş aradı evrenler ötesinde
yeni yıldızlar keşfetmeye meyletmedi
oysa ne yıldızlar düştü gönül evreme

Ey katran karasında gözleri sevdiğim
Gene düştün olmadık anda yüreğime

Meşgale bulursam unuturum sanmıştım
Çise çise yağdın gözden gönül hücreme

Hayal etmekten senli
Kabuk bağladı düşlerim
Duygular mevsimlerinde yaşanır
En soğuk kışlar
Manalara düşer sözler
El çırpar gülüşlerim