Gül Özlem Şiirleri - Şair Gül Özlem

Sessiz bir arkadaştır yalnızlık
Kendine hayrı olmayan
Koparır atar içindeki tüm canlılığı
Hayata ait ne varsa
Hoyratça terkedilmişliktir
En koyusunda gecelerin

Yaşadığımı varsayıp,seni kaderimde saklamışım
Ömür sanıp bunca yıl sensizliği sarmışım
Çıkmaz sokaklarda, yalnızlığımda ararken seni ben
Yüreğimin en kuytu derinliklerinde bulmuşum

Bunca yıllık ömrümün,hangi evresindeydin sen

Sevme beni bu kadar çok sevme sakın
Bağlama pembe umutlarını bana
Olma bana,olma bu kadar yakın
Kanma benim zamansız sevdalarıma

Zorlama şansını zordur benim sevdam

Sevgi anlamdır yüreklere
Nadide bir çiçektir,değerini bilenlere
Saygıdır,dostluktur,hoşgörüdür
Gerçek sevmeyi bilenlere

Sevdiğini söylemek en büyük yürekliliktir

Akdenizin sıcak iklimlerinden
Bir nar çiçeğiyim ben henüz açmamış
Kekik kokulu dağ köylerinden
Bir sevdayım ben sana ulaşmamış

Akdenizin mavi akşamlarından kopup gelen

Hergün kavga hergün kan ve isyan
Bu ne öfke bu nasıl bir kin,biz bumuyduk?
Hergün kötü bir haber hergün bir ziyan
Eskiden biz böyle bir toplummuyduk?

Hani komşuya uzatılan bir tas çorba?

Bu akşam yine bir çöl fırtınasında
İnce düşlerimsin kasıp kavuran
B ir deli rüzgarsın geçmişi önüne katan
Bir ince sızısın için için ağlatan

Bir derinliksin hudutsuzca zorlanan

Çarpışan iki öfke bulutuydu gözlerin
İçinde şimşekler çakan nefreti gördüm
Zehir zemberekti acıtan sözlerin
Adım adım benden kaçışını gördüm

Asude duyguları beklerken

Adını koyamadığım bir şey var dilimde
Nasıl söylenir,nasıl anlatılır bilemiyorum
Bir yetmezlik bir yarım kalmak hali bu
Bir yerlerden başlamak gerek diyorum

Boğazıma dizilen düğümler beni boğuyor

Uzanan sıcacık bir dost elidir
Zemheride güneşin sarıp ısıttığı
Kenetlenir şimdi sevi zincirleri
Kalpten kalbe uzanan şehirlerde
Mutluluğa gidilen yol bu olmalı
Bu olmalı dostluğun seferleri