Gül Özlem Şiirleri - Şair Gül Özlem

Sen doğarken bahtsız doğmuşsun çocuk
Senin gözlerin zifiri karanlık
Bakışların ürkek anlamları korkulu
Düşlerin kelepçeli dillerin suskun
Ellerin barut kokulu
Oyunların yitik ölüm meydanlarında

Senden aldığım bir haber,
Sızlattı sol yanımı.
Seslensem duyarmısın?
Sana olan figanımı.
Sürgün rüzgarlarla gönderdim,
Aldın mı selamımı?

Mevsimlerim vardı, bahar coşkulu gül kokulu
İkliminde umutlarım vardı hayat dolu
Anlatılmazdı gizlenirdi sevdama heyecanlarım
Uğrunda kayıp gitti tarifsiz zamanlarım.

Mevsimlerim vardı, güneş gibi yakardı kavururdu

Hergün gözgözeyiz seninle,sanki konuşur gibi
Oysa sen coşkun bense hep suskun
Sergilemişsin yine çiçeklerin en güzelini
Sen güneşe vurgun ben gönülden yorgun

Hergün uzun uzun seyrederim seni

Seni sevmek demek;
Kalp ile beyin arasında yol katetmek,
Maratonuda kaybetmek demek.
Aklın fikre rest çekmesi,
Kalbin kalbi fethetmesi demek
Zor ile arkadaş olup

Hırçın dalgalara yükledim aşkını
Öfke denizlerinde yok olup gittim
Unutmayı denedim defalarca
Her seferinde de yeni bir sen yarattım

Kaç kez gönlümün kör kuyularına attım seni

Son yolculuğuna uğurlarken gidenleri
Hani kalbim üzülüp kırılmayacaktın
Anmayacaktın adını
Sormayacaktın nedeni
Hani bu sondu

Gideceğim yol çok uzak
Aldım yanıma korkak umutlarımı
Geri dönüşüm varmı onuda bilmiyorum
Yolculuğun heyecanı sardı her yanımı

Yanıma neler almalıyım giderken

İçimdeki yabancı
Söyle sen kimsin?
Kuytularda kaybolmuş düşlerimi
Her halimi,herşeyimi
Benden iyi bilensin..
Aşk gezegenimde

Hayatta varsa başarıların
Varsa paran pulun
Yaşam sana davullu zurnalı
Eğlenceli bir düğün

Pusulanı şaşırıp