Gül Fidanım Şiiri - Zümra Türk

Seni anlayabilmek için
O bereketli,vefalı toprağını deşmek mi lazım?
Yoksa sonsuz güvenip uzatıp elimi,
Dikenlerinle beraber sevmek mi lazım?
Öylesine güzel ve marur...
Öylesine anlamlı ve sade...
Ama en belirgin özelliğin
Özündeki sevgin.
Rengarenksin ve dupduru...
Mis gibi bir koku bırakırsın ardında.
Tomurcuk halin ise tıpkı yeni doğmuş bir bebek
Temiz,dokunulmamış,pak
Sen bir canlısın gül fidanı
Bazen ayrılık kadar yakıcı,
Bazen hayat kadar gerçek.
Bu yüzden seni anlatabilmek
O kadar kolay olmayacak.
Çünkü fazlasıyla gizemlisin.
Ama sen sırra hapsedilecek türden de değilsin.
Bir an önce açığa çıkman lazım.
O güzel yüreğinin sevgi tılsımından
Nasip almalı her bozulmuş yürek.
Huzur ve berraklık var yapraklarında
Ne için hayatta olduğunun bilincindesin
Belki yapayalnızsın
Ama sadece bir yanılgı bu
Çünkü; sen kendini yalnız hissettiğin anda
Başlıyorsun yenilenmeye,filiz vermeye
Ayrımda yok senin dünyanda
Herkese yetecek kadar güzellik var o dolu heybende
Kısacası sen çok başka bir çiçeksin
Gül fidanım...
İyiki varsın