Vefasız Yar Şiiri - Zümra Türk

Neden böyle uzaksın bana?
Hani sevdamız hiç bitmeyecekti
Sıradan bir hal almayacaktı
Biz başkaydık hani
Hem sevgili
Hem dost
Hem her şeydik.
Kabul et biraz da deliydik
Ama merttik!
Edilen yeminler neden unutulur oldu?
Bu yalan dünyanın seyrine bizde mi kapıldık...
Odama vuran,içimi ısıtan güneş gibi değilsin sen artık.
Yaklaştıkça kaçar
Uğraş verdikçe yok eder
Bir halin var.
Halbuki ben; Yok etmenin yaratmaktan daha zor olduğunu düşünürdüm hep
Oysaki sen; öyle güzel yok ediyorsun ki
İçimde sana dair her ne güzellik varsa
En korkuncu da ne ama
Biliyor musun?
Umut kalmadı artık bu aşkta.
Sırlar ardına gizlenme!
Görebiliyorum seni.
Ne kadar çok örtersen üzerini
Bir o kadar açık ediyorsun halini
Belki göremem,bilemem
Kalbindeki yerimi,bana duyduğun hisleri
Ama her şey yürekte yaşanırmış
Ey sevgili...
Ben,benden gittiğini biliyorum ya
Ama tasalanma sen.
Sana bunu söylemem.
Nasılsa sıradanlaşmadık mı?
Uymadık mı bizde bu yalan dünyaya
Buna da alışır gönlüm.
Ama; şunu adın gibi bil isterim.
Ben seni hala,ilk sevişim gibi severim.
Ve öyle de seveceğim.
Sen benden gitsen de
Farketmeyecek hiçbir şey
Aşkın özünde çile saklıdır
Hasretin her dem kalbimi parçalamaktadır.
Sen sevme beni boşver.
Benim sevgim ikimize de yeter!