Gönül Rengimiz Şiiri - İlyas Payas

Gönül coğrafyasının,
Saadet ikliminde ,
Zamanın derininde ,
Dünya bahçesinin,
Herhangi bir yerinin toprağındanım ben ,

Oysa ki hepimiz topraktandık ,
Çamurlaşmadan evvel ...
Çamur olmak değil mesele..
Mesele Çamuru pişirmektedir ,
En güzel şekilde, kıvama gelmektir ,

İnsan ister efendim, şeklen ve şemalen güzel olmayı,
Hatta bazen unutur içindeki manayı ,
Saçına ve eline yakarak kınayı,
Boyar sahtelik rengine dünyayı...

Böyle olmak zorunda mı ? Dünya çarşısı,
Zaman denen ustura ,
Yaparken ömrümüze
En sinek kaydı traşı ...
Bırakmaz mıyız bu boş yarışı?

Neden önemli ki benim , dilim , kavmim , rengim
Gök kuşağından daha renkliyken sevgim ,
Kim bilir kaç kilo vicdanım var ,
Neden umrunda değil kimsenin , karekterimin boyu ?

Düşünmez mi kimseler , beşerin sırlar dolu içini ,
Kıymeti zahire verdik , sevdik hep biçimi .
Hep merak ettik kaç kilosun , kaç metrelik boyun var ,
Soran olmadı kaç paralık huyun var .

İlk baharın yağmur kokularında ,
Kitap okuyanı sevmeliyiz ,
Zerafeti ruhta arayıp , karekteri istemeliyiz .
Ve insanlık ikliminin , Çorak coğrafyasında ,
En çok , Bir gönlün rengini merak etmeliyiz...

Aslında Gönül rengimiz kadar insanız,
Zaten hepimiz farklı topraktanız ,
Değişse de dilimiz , kavmimiz ,rengimiz .
Birdir sevincimiz, nesemiz, acımız, sancımız...

©ilyaspayas