Gölgede Buluşunca Gözlerimiz

bir gün, her gün bindiğim metroya aynı yerden binmiştim. metro yerin altına girdiğinde cam ayna vazifesi görüyordu. ve ben dışarı bakarken bi anda kendimi çok güzel bir kızın silüeti ile gözgöze buldum. gözlerimi hiç ayırmadan ona baktım. gülümsedi. gülümsedim. aslında camda değil de onu, karşımda görseydim öylece gözlerine bakamazdım. utanırdım. sanırım aynı şey onun için de geçerliydi. sonra metronun oturakları doldu ve insanlar ayakta durmaya başladı. bi iki durak sonra artık camda onu göremez oldum. onun yerinde bi adamın bond çantası vardı camda. sonra bi cesaret çeviridm başımı ona doğru ve aramaya koyuldum. göremiyordum. sonra osmangazi istasyonuna geldik. yolcuların büyük çoğunluğu burada iner. ben her seferinde erkenden kalkıp kapıya giderdim ki çok beklemeyeyim. ama bu kez oturdum bakmak için onun inip inmediğine. onu göremedim ve ayağa kalktım inmek için tam inerken baktım ki yerind eoturuyor. geri binebilirdim binmedim. böyle bitmesi, hiç başlamamış bu çocuksu maceranın, daha güzel olacaktı kanımca ve oldu. bir daha da o güzel kızı hiç görmedim. zaten aslına bakarsanız hiç aramadım...