Gölge Oyunu Şiiri - Halil Kumcu

Bir gölge oyunu dünya,
Gölgeyi bir diğer gölge takip eder.
Cevabı meçhul sorular,
Pas tüten yüreğimde erir gider.

Çaresizliğin dağlayan çığlığıdır bu,
Kalabalıklar içinde yitip söner.
Arsız akşam güneşi,
Göğsümü döğer, içindeki kalbimi deler.

Uzun mesafeler aşar ruhum,
Ömrümün sonunu bilmeden.
Yağmurla yaşayan toprak,
Ölümü yaşar, ölüm gelmeden.

Eksilir ömrümün günleri bir bir,
Sonbaharda düşen yapraklar gibi.
Son defa düşen yaprakla,
Toprak olacak bedenim, sen ben gibi.

Bu dünyadan gelip geçerken,
Gölgenin içindeki gölgeye yetişemedim.
Hayal meyal bir anlıktı,
Bir ağacın gölgesinde dinlendim.