saçlarımın beyazlarını koparıyorum ölümü erteliyormuş çasına.
eskiliğin bana bıraktığı o sonsuz heves,
ayrılınır mı böyle dünyadan.
dönemeyince insan eve
Kalınca kapıda öyle bir süre
Ahı tutar geçen zaman'a.
içinin ayazını,
sezdim ki bilesin.
buralarda yoksan,
söylerim ki gelesin.
sesin dağlardan,
varsın bana.
ellerinin bıraktığı yaraların gölgesi
gizli günahlara çağıran sesin
hayatın varlığı senden ibaret.
gözlerimin aradığı boşluk,
Nefret etmedim mavilikten
İnsan umudunu kaybeder mi hiç
Bir gün batımında kaybeder
Yada hiçbir zaman umutlu değildir
Sana yoksunum,
Geçmişten diğer zamanlara..
İmkansız oluyorsun,
Ömrümce aradığım..
Rüyalarımda yaşıyorsun
Uyanınca anladım.
uzaksın
gidilmez bir yol gibi
bitmeyen hasret gibi
sönmeyen mum ışığında
yeniden sevmek gibi
yorulacağını bilerek
Varsın. Alabildiğine varsında,
Dahada var oluyorsun günden güne,
Bir deniz oluyorsun mesela.
Uçsuz bucaksız bir deniz.
Bilmem hangi limandasın?
Belkide bir balıksın?
seninle vedalaşabilecek kadar bağımız yok,
Rastlanacağım kadar yakınlık..
Sarmaşıklar kurusa bile ayrılmazken
kader eline taşı alsa bizden tarafa çizmezdi.
Birbirimizde bir kaç ufak hatıra kalmaktan ileri gidemezdik,
Ne sen o derinliklerdeydin
şimdi yıldızlar daha bir uzakta
ay daha az parlıyor
güneş ısıtmıyor
o geçtiğiniz yerde bizim ayak izimiz var
hemde yüzlercesi, koştuk yürüdük
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!