Dünya Arapsaçı
Doğruluk kumsala yazılan bir kelime sadece,
Suyun hırçınlığında kaybolmaya mahkum bırakılmış.
Kalplerin masumiyetine düşen leke misali,
İnsanların ruhları karalanmış birer beyazlık artık.
Minicik sevda sözleridir
Güneş gibi yüreğine dolan,
O ilk heyecan gibidir,
Bakışlardaki mutluluk.
Gülümseyen gözlerle
Sana emanet bıraktım yüreğimi,
Ona iyi bak ki
Hayata meydan okuyabilsin
Ben mi?
Ruhunu canıma ekledim ki
Nefes alabileyim
Bir sözün mü vardı
Eylülüm ben geldim
Yağmurlara aç kollarını
Sırılsıklam olsun ruhun
Hüzünlerden arındırsın bedenini
Ne garip bir dünya deriz
Garip olan dünya mı?
Dünyaya bunu yapan biz miyiz?
İnsanlar artık bir başka
Renk renktik
Tek tek kaldık
Geceye açtım kollarımı
Bana arkadaş oldu
Yudumlarımızı paylaştık
Notalara eşlik edip
Bağıra çağıra beraber söyledik
Ölüp ölüp dirilmeyi
Vurulup küllerinden doğmayı
Acılardan kurtulmayı
Yaraları sarmayı
Hayat denilen çıkmaz sokak
Öyle bir öğretti ki
Bak bulutlara
Nasıl da gülümsüyor bize
Hele ay
Daha da coşkulu aydınlatıyor denizi
Güneş durur mu?
Sıcacık yapıyor yüreklerimizi
Aşkın satırlarını anlattığın
Şiir dizelerini okuduğun
Türkülere can verdiğin
Dağların ardında kalan gözlerini
İlmek ilmek işledim yüreğime ki
Kendime dönüp her baktığımda
Kırık dökük bir penceren hayata gülümseyen mavilik,
Seni berduş edeceğini bile bile dayanamaz dalarsın içine.
Düşünmeden boğuşursun hayatın engellerini aşacakmış gibi
Oysa yönünü kaybetmişindir, nafiledir artık
Fırtına yakındır, korkarsın
Kaçacak yer yoktur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!