Ğöğsümdeki Gölge Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Gözlerimde duman, yüreğimde yangın,
Bu dünyada hevesim kalmadı artık inan.
Gözyaşlarım kurudu, umutlarım söndü,
Görüyorum, duyuyorum, fakat hissedemiyorum

Ne var bu hayatta, ne umut ne de sevda yaşamadım hala
Kara bulutlar dolaşır, her yanı kaplar
Gönlümde fırtınalar, ruhumda çaresizlik,
Kollarım bağlı, kalmışım acıların pençesinde.

Gözlerimden süzülen her damla yaş,
Bir isyanın çığlığı olup yankılanır
Sözlerim dökülür dudaklarımdan isyanla,
Kurtulamam bu karanlıktan, bu yokluk çölünden.

Kapanmış her kapı, kilitlenmiş her yol,
Gözlerimden akan yaşlar, sonsuz bir çöle dönüşür
Dinmez feryadım, yankılanır kaybolan umutlarimla
Bu dünyada hevesim kalmadı artık,

Yıldızlar bile kayboldu gökyüzünden,
Gecenin karanlığında kaybolmuş bir gezginim.
Gün doğmadan önce, geceyi içime çekerim,
Fakat sabah olmaz artık, umutlarım solduğunda.
Siyaha dönüşür mavilerim
Karaya çalar umutlarım

Kalbimde bir çığlık, ruhumda bir isyan,
Bu dünyada kaybolmuş bir yolcu, yorgun ve yalnızım
Sözlerimde bir feryat, haykırışlarım yankılanır,
Ama duyan yok, gören yok, bu çaresizlikle boğuşur.

Dünya dar gelir oldu, yorgun ve boş geliyor artık yaşamak
Gözyaşlarım seller gibi akar, dindiremez hiçbir söz.
Karanlık bir labirentte kaybolmuşum, yitik bir yolcuyum
Bu dünyada hevesim kalmadı, kaldım yalnızlıkla dolu.

Ancak içimde bir umut hala yeşerir belki,
Belki bir gün güneş yeniden doğar göğsümdeki gölgeye.
Ama şimdi, bu karanlıkta kaybolmuş bir ruhum
İsyanımla kalırım, umutsuzluğun en deminde

Sonunda gelir belki de, bu fırtınalı denizde bir liman,
Güneş yavaşça doğar, karanlığı aydınlatır an.
Yeniden yeşerir umutlar, içimde bir umut filizlenir,
Bu isyanın sonunda, belki de yeniden doğar bir güneş

Ama şimdi, karanlık bir labirentte kaybolmuş bir yolcuyum
İsyanımın sesiyle kalırım, umutsuzluğun boğucu kucağında.
Belki bir gün bulurum, kaybolmuş parçamı yeniden,
Ve o gün gelene kadar, bu isyanla
yürürüm adım adım.
Yol uzun beden yorgun
Yürürüm 20.02.2024 11:44