Göğe mavi ufuklar sunmak adına

iyi ve gerçek bildiğim her ne varsa
hepsinden nefret ediyorum
bütün savaşlar adına
yenilmişlerin öfkesiyle doluyum şimdi
iradem tümüyle kinime teslim
artık bütün nedenler kayıp,
nedensizim

körsem kör, sağırsam sağır
isyansa isyan, kötülükse kötülük
öfkeyse öfke,
hepsi de benim işte
büyük bir kıyamete dönüşebilirim her an

bütün alfabe tersine dönüyor benim dilimde
övgüm şiddet , şarkım diken
kavgam adına
ayakta tutunuyorum

yalınayak söndürüyorum cılız ellerle konvansiyonel füzeleri
o parmaklar ,o ellerle
ilk kez göğüs geriyorum
duruyorum önünde kurşunların
keskin köşeli zulümleri aşabilmek adına
çiçek tozuyla acıları silmek adına
ta ki kalbimin en şah vuruşuyla darmadağın oluyor tüm silahlar
devriliyor kalelerin ardındaki şahlar

tan yerinden farklı dünyalara göz kırpan yüreklerden
sevmek istiyorum,
yer bulabilirsem ellerimi saklayacağım göğsümde
bir damla kan ile sileceğim alnımda ki izleri
üstümdeki binlerce ton karanlığı
düşler adına aydınlanacağım

toprağa yağmur diye yağmak
usumdaki telaşı dindirmek üzere
hoyrat gürültüleri susturmak üzere
bir dağ gibiyim ruy-i zeminde
kar-beyaz umutlara yamaç olmaya geldim
göğe mavi ufuklar sunmak adına

giderek tükenen
sönüp giden kalplerin künhünde
yüreklerin odacıklarında yakılan ateş adına
tutuşan kalp ateşini söndürmek adına
cümlenin heceleri birbirine dokunuyor
gönülden gönle uzanan gizli yolları açıyor
hatıraların loş gölgesine sığınıp avunan değil
hatırı keskin bir bıçak gibiyim
vaktin göğsüne inmeye namzet

oysa bir vakitler çözmeye çalıştığım düğümler
şimdi daha da kördüğüm
telaşların alevlenişi adına
bütün bir geçmişi hatırlama adına
diz çökseydim keşke
dilimden şu meşum sözler dökülseydi keşke

sevda aşktan büyükmüş
aşk çok şeymiş
başka bir şeymiş
savaşmak değil ölümmüş meğer
o değil benmişim meğer

kararmış göklerle yer arasında dönen kuşların çığlıklarından
kanat vuruşlarından, bir yaklaşıp bir uzaklaşmalarından
deli rüzgarların uğultusu adına
bulutlarının gölgesi adına
birkaç yudum su üstüme
dökülseydi keşke

kalbim , avuçlarımda henüz atar durumdayken
bilincim henüz beni terk etmemiş
dudaklarım kan kusarken
iliklerime kadar işleyen her damla kaynar su adına
yansaydım ,kül olsaydım
o cehennemlerde
yanmak nedir öğrenseydim keşke

ağa düşen güvercinler adına
duygularım sersefil
nicedir gülistanlarım harap
bülbüllerim kurşunlanmış
gül fidanlarım kırık

gönderilen selamların sıcaklığına sığınmışım
bir merhabaya yaslanarak
yaşamanın lezzetini hatırlatanların adına
o beyaz günahlar adına
daha beter alevleniyor içimdeki ışık
ruhuma kader diye yazılıyor
şimdi

redfer