Göçebe Galaksi Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Göçebe bir galaksinin
Körebe yolcularıyız.
Gidiyoruz süper sürat,
İçinde dünyanın, bin süvarili at.
Güneşe namzet; dönüyor dünya.
Hem güneş, hem kendi etrafında
Hayat canlılık demek.
Canlılık hareket, veya kıpraşma
Kıpraşmıyorsa bir beden, ölü değil mi
Ölü değil mi ki, gidemediği için, omuz atılır
Gidebilsin diye...
Dünya; güneş ve kendi etrafında döner ya;
İnsan da döner,
Kendi nefsi etrafında.
Bir de ilahi irade etrafında
Dünya kendi etrafında döner
Siyah beyaz olan
Gece, gündüzü elde eder
Güneş etrafında dönen dünyada
Mevsimler açar; renk cümbüşleri
Mevsimlerde saçar
Kendi etrafında dönen insanda
Gece ve gündüz elde eder
Ben gecedir. Gündüz ise diğerleri
Çünkü geceleri kendinle kalakalırsın
Gündüzler ise paylaşılır diğerleriyle
Başkası ile paylaşılmayan gündüzler de geceden sayılır
Tıpkı nefsinden çaldığın gecelerin aydınlandığı gibi
İlahi irade etrafında dönen insan
Haber var mevsimlerin şahından
Cennetten

İnsan da göçer ya mevsim mevsim
Yaştan yaşa
Kırk mevsimde çocukken
Diğer kırk mevsimde paşa
İşte hayat da böyle göçer
Galaksimizle beraber gideriz
Durduramazsın gitmeyi
Madem durdurulmuyor
Hiç düşünmeyiz istifade etmeyi
Bu kinetik enerjiyi
Hayrımıza gütmeyi
Oysa
Yedi veren güldür
Bu gitmeler ve bu gitmelerde
İlahi iradeye sığınmalar.
Hoş başka şansın mı var
O halde kendini kasma
O yüce güce bırak
Yolculuğun seyrine bak
Bak ne güzel yapraklar
Dallarda öten kuşlar
Hızla geçiyor mevsimler
Otobüsten dışarı bakar
Hızla geçer kavaklar
Uzaklarda hayat deresi akar
Son durağa kadar uzayan
Ve yol boyu hızla geri kaçar
Selviler çalılar çırpılar
Bir kartal yükseklerde sıradaki avını arar
Ömür otobüsünün penceresinden
Her şey gökteki yıldızlar kadar gerçekler
Ve en az onlar kadar hayaller
Son durağa kadar
Yollar habire kayar
Tıpkı kaydığı gibi ayaklar
Ve
Mahşerde inecek bavullar
Hadi iyi yolculuklar