Dur Ey Yolcu Şiiri - Müslüm Bayram

Atını mahmuzlayarak dörtnala giden ey yolcu
Dur gitme!
Ateş çemberidir ilerisi, kentler harabe örendir
Gitme çiğneme garip toprakları
Kırık fidanları.

Önündeki uçsuz bucaksız ova seni yanıltmasın
Hüner değildir buralarda at koşturmak
Her bir zerresinde çocukların masumiyeti ayak izleri
Ağlatma…
Çoğaltma ızdırabı.

Sanma ki gökte sen bir kartalsın!
Altındaki yağız kısraktır seni rüzgâr gibi uçuran
Kibrini yen…
Galibe gel!

Mahmuzlama atını yorma…
Oyuncak bebekleriyle yan yana, koyun koyuna
Sakın basma gözyaşlarıyla sınanmış kurumuş topraklara
Ezgileri unutulmuş, susturulmuş
Hayalleri yağmalanmış yetimler diyarına.

Uzaklarda gördüğün fener direkleri
Seraptan yanılsamadır gözlerindeki
Yıldızları düşürülmüş, barış ateşiyle karartılmış
Ocaklarda yanık kokusu
Ey orta hayat direğimin,
Dinmeyen sızısı.

Renklerin coğrafyamız gibi
Mavi göklere asılı, ay hilali ebemkuşağım!
Oyun kurucuların gözlerini kamaştırır durur
Bulutlara yakılmış çoklu ağıt
Yağmura vurur.

Dur ey yolcu gitme... İlerisi karışıktır
Dost görünümlü güler yüzler iki gözüm
Oyun kurucular hilebaz,
Güya barışıktır.