Giderken ne bıraktın
biliyor musun ardında?
Adını ezberlemiş bir yürek,
ve susmuş bir şiir kaldı elimde.
Gidişin…
bir tren sesi gibi çınlıyor hâlâ içimde,
uzaklaşan her anın
bende çoğaldığı bir zaman oldu.
Ben seni hiç uğurlamadım,
çünkü seninle
hiç veda etmedik biz…
Belki de en çok orada eksildim:
Gidişine bile sığamadım…
Gözlerin kalmıştı son bakışta,
geri dön diye değil,
hatırlansın diye bırakılmış bir iz gibi.
Hâlâ duruyor orada…
Ben seni kapıyı çekip gitmenle değil,
ardından esen rüzgârla anlıyorum.
Hiçbir vedanın sesi
bu kadar sessiz olmamalıydı.
Şimdi,
her geç kalan bahar
seninle doluyor içime.
Biliyorum, bazı gidişler
asla varışa dönüşmez…
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 06:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!