Geldiğimiz Yere Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Biz dalıp gideriz gündelik çamura,
sonsuzca öğretici olan kendi ağını
örer açıklıkta. Bizden saklanmış.

Ah, unutmak iyiyi, sinirler gergin,
lime lime olmuş dallar sarkar
koptu kopacak.

Halbuki dinlesek ezgiyi, kimin çaldığı
belki bir umut bir güvence, ya da
tutunmak gergin dallardan öte, günün
çağrısı arkamızda bir an. Biz sarmaş
dolaş çağrışım yüklü kelimelerle,
dil bir kez daha açar önümüzü, kutsal
sanki tutmuş elimizden, geldiğimiz yere.

Ve şükretmeye çamurdan arındık diye,
bir an sessizce; karanlık kalkar, ancak
tanrısal tetikleyebilir gündüzü.

Umutsuzluğunuza güvenin der gibi.

02/11/2005