Şu yüce dağlarda hâlâ izlerin,
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
Benliğimde yitti son gülüşlerin,
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
Kapımdan gidenim dönmedi geri,
Hem kapanmaz yaram, sızlar her yeri.
Sensiz bahar değil, hazandır peri,
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
Aynadan hayalin düşer rüyama,
Derman bulunmaz ki garip dünyama.
Mezar mı kazdılar alın yazıma?
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
Türküler söyleyen yanar sinemde,
Anıların büyür günler içinde.
Sevdiğim, artık vakit tükenmekte…
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
Hasretin od gibi yaktı bağrımı,
Gurbet rüzgârı savurdu canımı.
Mumla arar oldum her bir selamı,
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
İçte duman tüter, ateşi sönmez,
Keşmekeş gönlümde kuraklık bitmez.
Her günüm gecedir, sabahı bilmez,
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
Halilî yâr diye feryat kılarım,
Adını dilimde ahla anarım,
Aşksız geçen ömrümü boş sayarım,
Gözlerim yollarda kaldı, gel gayrı.
18 Eylül 2025 / Perşembe / Bartın
Halil KumcuKayıt Tarihi : 18.9.2025 09:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Hasret, en derin yaradır; kapanmaz, hep sızlar.” “Hasretle yanmayan gönül, gerçek aşkı tatmamış demektir.” “Aşksız kalan yürek, suskun bir mezara dönüşür."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!