Gece gün doğmadı Şiiri - Ahmet Akkoyun

Dün gece gün doğmadı, sabah iğne ucunda.
Parça parça döküldü. gözbebeğimden hâr'ım.
Sanki bir ben kalmıştım, birde gölgem Acun’da,
Yarım yine bendeydi, yanımda yoktu yarım.

Canım yine acıdı, gece soğuk, gece kör,
Çık gel artık geceden, gel de eserini gör,
Ne devrilmez kaleyim, nede ahdine nankör,
Ümit tarlalarında boy, vermez oldu darı’m.

Geceye kement attım, kement içinde kuğu,
Yaklaştıkça yanıma, gözümü yaktı buğu,
Şebnem şebnem süzüldü. Damlalarında ağu.
Gölge oyunlarında hapsoldu intizârım.

El ve ayak çekilmiş, örsün altında başım.
Rüyama kepenk çekti, çatırdıyorken düşüm.
Mor dağlarım devrildi. Kaya dibinde döşüm.
Ben var’sam sende vardın sen varsan bende varım!

Açıldı sis perdesi göz, kırpıyorken sahir.
Binlerce yıldız boğdu, derinliğinde bahir,
Vuslat sırat köprüsü, bıçak sırtında zahir!
Bulutlara değdikçe, yas tutuyor buharım!

Fikrimin kurdeşeni, fikirlerimi biçti!
Gece yorgun gözümden, nefeslerimi içti,
Gez göz nişan arpacık, hayallerimi seçti,
Taş ocağından beter, içimde olan kırım.

Gece soğuk gece kör, karanlık dünden deli!
Mevsim-i şitâ’dayım, esmiyor Bahar yeli,
Sessizliğe yüklesem, taşır mı bu vebali?
Şimdi çığlık vaktidir, belki de sırım sırım.

Unutmanın adı yok, kalp kilitli, göz sağır!
Geceye türkü yazdım, nota sesinden ağır,
Artık gitme vaktidir, Makberî, ağır ağır,
Bir gecede ak düşen, saçlardır ah-u zârım..

Makberî -Ahmet Akkoyun.........30/10/2008........00:02.......İst,