Garip Gönlüm Yılmadı Şiiri - Veysel Şimşek

Az düşündüm olmadı çok düşündüm dolmadı,
Koşarım yetişemem bende derman kalmadı,
Hep yaşarım hüsranla hayat mutlu kılmadı,
Ömür yarıya geldi garip gönlüm yılmadı.

Yalan olur bir gün güldüm desemde,
İçim rahat etmez içsem yesemde,
Boyun eğdim kadere isyan ile sövsemde,
Ömür yarıya geldi garip gönlüm yılmadı.

Kaderin bütün yükü bindi benim sırtıma,
Hep az oldu çok olmaz nazar değdi artıma,
Kessen damarım kan akmaz benzer kuru hortuma,
Ömür yarıya geldi garip gönlüm yılmadı.

Ne var ise elimde hep olanla yetindim,
Yorganıma göre ayağımı uzatıpta örtündüm,
Baktımki; dünya fani dedim boşa yırtındım,
Ömür yarıya geldi garip gönlüm yılmadı.

Aldırmadım dünyayı dedim ne bu ivedi,
Gelen giden ölende bir lokma ekmek yedi,
Gördüm gidişhat kötü aslanı boğar kedi,
Ömür yarıya geldi garip gönlüm yılmadı.

Veysel derki; olmadı eşim dostum yarenim,
Maddi manevi destek ne bir akıl verenim,
Çok şükür yıkılmadım ayak üstü duranım,
Ömür yarıya geldi garip gönlüm yılmadı.