Bir bilsen neler var, şu virane gönlümde.
Hangi sabahlara doğdum,
Kaç gece öldüm kimse bilmeden...
Bir ben bildim beni,
Bir ben anladı hoyrat dilimden.
Her şeyden önce kendini bilmeli insan.
Kimim, neyim, ne isterim?
Ne kadarını hazmedebilirim?
Olmaz sa olmazlarım neler?
Kime, neye, ne kadar iznim var?
Herkes yaşar da hayatta.
Zor iştir, yaşarker yaşatmak.
Zulüm se eğer yaşaman,
İşkence çekiyor sa diğeri.
Bırak git, fayda gelmez.
İnsanlık diyorum üstat,
O en zor zanaat.
Görüşünüşte herkes dost,
Herkes insan.
Fakat öyle görünüşte değil
Bazen sebepsiz gider insan.
Ansızın çalan bir parça eşliğinde.
Film şeridi olur gözlerinde,
Yaşanmış ne kadar acı varsa.
Engel olamaz ruhun gidişine...
Bir mum yakıp geceye,
Seyre dalarsın maziyi.
Kah sevinçler çıkar ekrana,
Ağız dolusu kahkahalar attıran.
Kah gözyaşları sel olur,
Ne güzel insanlardık eskiden.
Seviyorsak, severdik.
Sevmiyorsak uzak durur,
Muş gibi oyunlar oynamazdık.
Çıkar için hal hatır sormazdık mesela.
Aynı yolda birlikte yürüyebilmek mi?
Yoksa farklı yolları birleştirebilmek mi?
Elini tutabilmek mi?
Engelli yollarda düşmesin diye.
Ya da el verebilmek mi?
.
Yağdırsan da bir telefonla hayallere kar.
Döndürsen de aydınlık günü,
Uykusuz kabus geceye
Güler geçerim merak etme.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!