Hayat dediğin yaşamak içindir,
Eğrisi ve doğrusu ile....
Kimin ne anladığı kendine kalmış,
İyisi ve kötüsü ile....
Bazen psikoloji,
Hey sen oradaki
Farkında değil misin?
Kimse söylemedi mi sana
Her şeyi tek başına
Başarmış birini
Böyle karanlık gecelerden birinde,
Şiirlerin içinde buldum seni..
Kendi halinde yanan mum misali,
Çevreni aydınlatma çabasındaydın.
Tükenmek üzereydi ışığın...
Yaşamak, biraz da yaşatmaktır.
Herkes kendi yaşadığı bilir.
Düşünmez ne yaşatıyorum.
Ne yaşattım ki bunları yaşıyorum?
Bir avuç huzur ve mutluluktur,
Kimilerine göre boştu hayatım.
Olmaz hedefler uğrunda,
Boşa çaba sarfetmiştim belki de.
Zaman ve emek harcamıştım,
Hep olmayacak ve değmeyecekler uğruna.
Öyle bir sen var ki içimde.
Ne anlatmakla biter,
Ne de kelimeler yeter anlatmaya....
Yıllarca sönmüş bir volkanın,
İçinde coşan çılgın lavları misali,
Becerebiliyorsan eğer,
Aydınlat ışığın ile.
Çevreni ve tüm evreni...
Ses ol, sağır olana.
Duyabilsin hayatın ritmini.
Gidince anlayacaksan eğer,
Hiç gelme istemem!
Bitince fark edeceksen eğer,
Başlama istemem!
Yokluğumda seveceksen eğer,
Bir bilsen neler var, şu virane gönlümde.
Hangi sabahlara doğdum,
Kaç gece öldüm kimse bilmeden...
Bir ben bildim beni,
Bir ben anladı hoyrat dilimden.
Her şeyden önce kendini bilmeli insan.
Kimim, neyim, ne isterim?
Ne kadarını hazmedebilirim?
Olmaz sa olmazlarım neler?
Kime, neye, ne kadar iznim var?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!