Yıldızlarım birer birer söndü
Kimini ben söndürdüm kimi öylece öldü
Gecemin kraliçesi Ay bile
Kendi yörüngesine döndü
Gecem karanlık artık
Ağacımdan dökülen her yaprak
Kendi şiiriyle karışırken
Güzümün rüzgarlarına
Onları toplayıp kucaklayasım gelir
Gözümün yaşlarıyla; yasla
Yaşam iksirinin tadı
Tatlı ya da acı,
Tuzlu ya da ekşi
Ne farkeder ki!
Mutsuzlar da nefes alır
İşte böyle zamanlarda sevmek istiyorum
Üzgün, çaresiz, kırgınken
Umutsuzluğa düşmüşken
Yerçekimine kapılmışken
İşte tam da böyle zamanlarda
Sevmek istiyorum
Kelebek bulduğunda
Konduğu çiçeğin özünü
Ne güzel kanat çırpar
Çiçeğe benzer o kanatlar
Öze kavuşma sevincinde
Artık üşümüyorum bu şehirde
Üşürsem beyaz örtüler seriyorlar üstüme
Örtülerin altından melekler gülümsemekte
Diyorlar ki: Kal bu şehirde
Ve sen bilmeden
Bir şehir bütün ışıklarını
Senin gözlerinden almışçasına yakar da
Kesilir kalabalığın sesi
Bir seda karanlığı boğar ya
Simalar dizilir semada ardarda
Belki oradasındır o anda
Siyahi gecenin gölgesi
Düştü kirpiklerime
Gecenin siyah nefesi
İnadına ılık, inadına yumuşak
Karanlığın busesi
İyi yazılmış bir senaryoyu
Erdemlerinle oynarsan
Kötü oyuncu olamazsın
Oyunun kuralını da bozsan
İstediğin olmuyor mu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!