Fıstık Şiiri - Halil İbrahim Gemici

Fistik,
Daha önce görmüş müydüm seni?
Bilmiyorum;
Ama bir yerden tanıdık geliyorsun.

Bilmiyorum,
Belki sörf yaparken görmüştüm seni,
Belki de hiç görmedim;
Ama neden tanıdık geliyorsun ki,
Anlamadım.

Şunu söylemek istiyorum:
Çok sevimlisin.
Ama birazcık kırgınım sana,
Çok uğraştırdın beni,
Olsun,
İşin budur belki.

2 miydi, 3 mü, tam sabah mı;
Ama herhalde,
Bir ziftin iri noktalarından birinin
Taa en içlerinde.
Seyahate çıktık.
O anda araba kaçtı,
Hep oluyor zaten.
Araba kaçıyor, belki bir gün olur,
Allah korusun.

Çevre mekanlardayım,
Kavşaktan indim, kutumu almışsın,
Gördüm seni
Anlamıyorum ki nerden çıktın?
Ben mi sanaldayım,
Yoksa sen mi sanaldan çıktın?
Yoksa durum çok daha mı karışık?
Bilemiyorum.
Işıl ışılsın, kaçıyorsun,
Yemyeşil alana koşuyorsun,
Grinin kasvetinden.

Kaçma diyorum, o benim diyorum,
Dinleyen kim?
Utanmadan gülüyorsun.

Masmavi suya atladın,
Bir gemi kalkıyor,
Çok iyi be,
Şimdi yetişebilirim.

Yalnız şunu söyleyeyim:
Burası ahlaksız şehir herhalde,
Oradan hatırlıyorum,
Anlamadım,
Bu kadar mı karışığım?

Suya atladın, gemiyle üstüne çıktım,
Kutu artık bende ya,
Bağıra bağıra
Salavat getiriyorsun,
Ne alaka?

Çok uğraştırdın beni ama,
Yine de seviyorum seni,
Sende şeytan tüyü var.

Birden içerden çıktım,
Bir de ne göreyim,
Işıl ışıl,
Çıkmasam daha mı iyiydi ne?
Olsun belki yine karşılaşırız.
Seni seviyorum.
Sen de beni seviyor musun?