Fırtına Gibi Sevdim Şiiri - Silezya Şiir ...

Mevsim geçişleri yaşıyorum bu aralar.
Bir yanım bahar’a uyanmak isterken,
Diğer yanım kış mevsiminde kalmış.
Tipide üşüyen bir çocuk gibi,
İçimden usulca sesleniyorum kendime:
“Dayan…”Dayan diyorum.
Çünkü hikâyen yıkıldığın yerden değil,
Direndiğin yerden yazılır.

Yüküm ağır.
Geçmişin izleri omuzlarımda,
Suskun kelimelerin gölgesinde yürürken
Bir anı değil, bir ömür gibi taşıyorum seni.
Sensizlik üstüme çöktükçe
Çatlamış topraklar gibi kuruyorum içten içe.
Yağmura yenik düşen yanımda
Adını haykırıyor her şey.
Karda gizlediğim vedalar
Sessizce ezberleniyor içimde.

Nasıl bir sevdaysa bu...
Yüreğimdeki fırtına hiç dinmiyor.
Unutsam diyorum,
Ama rüzgâr hep senin adını getiriyor.
İmkânsız mıyız?
Evet.
Ama imkânsızlığın en güzel tarifiydik.

Yan yana gelemeden yalnız kaldık.
Zıt mevsimler gibi…
Hep eksik, hep özlem dolu.
Ve bazen düşünüyorum:
Belki sen kar olup düştün yollarıma,
Ben de yağmur olup sığamadım toprağına.
Ve biz…
Aynı gökyüzüne hiç sığamadık.

SİLEZYA