Yar dediğim yara eylemiş her yerimi.
Gönlümden sürgüne gönderdi yüreğini.
Bir kelebek güncesi kapattı gözleri mi .
böldüm ömrümün sensiz vakitlerini,
Çarşaf çarşaf hüzün keserken nefesimi.
Bu hasretle yatılır mı sandın .
Saat sabahın vedaya vuran dakikaları ..
Bir gece daha ölüyor tren garında..
Üstüm de yaralarımı saklayan eski bir parka..
Kimsesizliğimi yükledim kenarları yırtık siyah renkli bavula..
Hakkınızı helal edin ,
Ya da etmeyin !
Firar oldum bu gece ,
Kahpe yalnızlığın koynundan..
Yeminler ettim duvarlarıma,
Bulmadan seni dönmeyeceğim..
Sevgilim..
Sevgilim diyerek başlayan,
Sana ithaf edilen her şiir,
Aşka en büyük ihanettir..
Bilsem ki Seni yaşamak günah ,
Bütün sevaplardan vazgeçerim..
Cennet saklı iken gülüşlerinde ,
Ben her gün sana nasıl ölmem..
Kar düşünce şakaklarına ,
Kirpiklerinde Kardelen açar ..
Güneş çekilince çiçeklerin üstünden
Kuşların sesi inzivaya çekilir
Gece bütün ihtişamı ile kuşanır zifiri gelinliğini
Hüznü kuşanmış yalnızlık ölüm sarılığında sarar bedenimi
Bir soğuk yel girer parmak uçlarımdan
ta saç diplerime
Kırgınlıklar baharın üstünü kaplar iken ,
Kışın en uzun gecesinde ,Sesimi sığdırabildiğim şiirler yazıyorum sana ..
Zaman kırılır orta yerinden ,
Senden evveli, Şiirlerden sonrası..
Şafak umudun renginde penceremi tıklar iken,
Dinleyemediğim bülbül sesinde bakışların gözlerimi esir alıyordu,
Akşamın karanlık fırçası
göğü boyamaya başladığında
kınından çıkmayan Zülfikar yalnızlığı başlar içerimde
Kulaklarımda devinen hüzün türküsü
Uzaklara dalan gözlerimde ki katreyi kucaklayan kirpiklerimde ki yorgun ve yaralı serçeler
Canhıraş bir geceyi erken saatlerde muştuluyordu
Vakitlerden kış ;
Ve ben bir yoksunluk mevsimine
Yine hazırlıksız yakalanıyordum..
Derme çatma kalbimin içinde,
Kendime çarpan sesimden
Ucu yanık Şiirler yazıyorum
Kararlısın bu sefer gitmeye ..
Oysa iyileşmeden ,
Kabuklar bile terk etmez yaraları..
Bir senlik canımın neresini keseyim?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!