Seni düşündükçe,
hiçbir şeyin yerinde durmadığını fark ediyorum.
Ne kelimeler,
ne ben.
Söylemek istiyorum,
Bir gün batımı kadar kırgınım,
Gidişinin ardından kalan sessizlikte.
Kalbim, adını anınca titriyor hâlâ,
Sanki bin yerinden kırılmış bir çiçek.
Gözlerimde senin hayalin var,
Ben senden gitmeye mecburdum,
Yanlış anlama,
Seni sevmediğimden değil,
Ya da senin beni sevmediğinden de değil,
Bizimki çok başkaydı,
Biz severek ayrılanlardanız,
Bi yerinde durmuyor ruhum
Her şeyden sıkılıyorum
Sanki bastırılmış özgürlüklerim var
Sürekli kaçış halindeyim
Kendimden, kalabalıklardan,
Sürgüne giden yüreğimle,
Seni de götürüyorum uzaklara,
Seni de hasret bırakıyorum kendine,
Seni de hüzne boğuyorum umarsızca,
Kusura bakma sevgilim,
Sevgine susayan kalbimi,
Sürgüne giden yüreğimle
seni de alıyorum uzaklara.
Seni de hasret bırakıyorum kendine,
seni de hüzne boğuyorum.
Bu aralar kimseyle konuşmak içimden gelmiyor,
Söyleyecek sözüm yok
Türkçem bitmiş sanki,
Yüreğim hüzünlü,
Bir yanım da yaralı,
Kanayan yaram var
Onu ilk gördüğümde, kalabalık bir sokaktı.
İnsan sesleri, araba kornaları, telaş…
Ama bir an, bütün şehir sustu.
Gözleri gözlerime değdi,
ve ben o bakışta bir ömrün saklandığını hissettim.
Yoğun geçen bir ömrün ardından odamda oturmuş yağmuru İzliyorum,
Aslında ben böyle hayal etmemiştim, hayatım hiç de istediğim gibi geçmedi. Geldim ve gidiyorum. Elde var sıfır. İç dünyamda bir başıma kalmış ölümü bekliyorum. Dışa yansıtmıyorum İçinde olduğum buhranı. Kim ne yapsın ayrıca beni ve benim gibi içi çürümüş birini? Herkes, kendine bişey katacak, huzur verecek kendisini mutlu edecek birini ister hayatında. Benim kalbim kararmış, kendime faydam yok. Aynaya baktıkça görecek yüzüm yok. Göz kenarlarımda oluşan derin çizgiler Çok iyi anlatıyordu yılların yorgunluğunu. Ne çok anı biriktirmişim. Dilimde tüy kalmamıştı insanlara bişey anlatabilmek için, gösterdiğim çaba yarım kalmıştı umutlarım gibi.
.
.
.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!