Sustum uzun zaman…
Çünkü her kelime,
seni biraz daha eksiltebilirdi içimde.
Ama susmak da bir tür konuşmaktı,
yalnızca kalple yapılan bir anlaşma gibi.
Jaleli bir gecede adının yankısı, gizli bir dua gibi,
Ayrılıklar bile güzelleşir, seni anımsatınca.
Lal sessizliklerde büyür adın,
Ebedî bir sevdanın en kırılgan yerinde.
Sen, içimde büyüyen en sessiz çığlık,
Adını fısıldadıkça yanar dudaklarım.
Gözlerin… karanlığıma düşen ışık,
Baktıkça kendimi bulduğum aynalarım.
Yokluğun, ellerimde kanayan bir yara,
Karanlık bir odada değil karanlık bir yürekte yazıyorum bu satırları. Yarının ne getireceğini bilmeden, düşünmeden, sadece an'ı yaşıyorum.
Yalnızım, ruhumun derinliklerine kadar, iliklerime kadar yalnız.
Son nefesimi nerede kiminle nasıl vereceğimi bilememekti Belki İçimde açan tomurcukları öldüren.
Zamanla, insanlara korkuyla bakan, güvenmemeyi öğrenmiş bir yürek taşıyordum artık.
Geleceğim elimden alınmış gibiydi.
Sonuydu mutluluğun, son kırıntısıydı umutlarımın.
Bugün yine hüzünlü yüreğim ağrıyor,
Kalbimdeki parçalanmış anılar sızlıyor,
Beklediğim umut dolu günler sabrımı zorluyor,
Boğulacak gibi oluyorum gözlerim doluyor..
İsyan değildi bu sadece keşkelerin dili,
Sen gittin,
Ve sokaklar sustu adımlarında.
Gözlerimde bir kırık şarkı kaldı,
Her köşe başı, özlemle dolu bir boşluk.
Bir sessizlik var adında,
kalbimin en yorgun yerinde bekleyen.
Ne kadar unutsam da,
bir iz kalıyor — suyun taşta bıraktığı gibi,
Yüreğimde kor ateş, adını söyler yanarım,
Sensiz geçen her gece, bin kere ölür, kanarım.
Ah ellerin uzanmaz, gözlerin düşmez gözüme,
Özlemin ağır taş gibi bastı benim özüme.
Gelmedin, yollar suskun, kuşlar bile göç eyledi,
Hergün yemi bir rüyanın içindeymişim gibi açıyorum gözlerimi sabaha,
Dünden kalma bir durgunlukla
Yoğunlaşmış duygularımın seyreltilmiş haliyle
Gözlerimi açıyorum belirsizliğe
Her gün aynı kaygıyla nefes alıyorum gelmeyecek ve benimde gidemeyecek olduğuma,
Düşünüyorum sorguluyorum bulamıyorum bir çözümünü
Ne zaman bunalsam hep semaya bakarım, huzur onda arar, sukunetin içinde yüreğimdeki aşkı bulurum. Öyle süslü laflara gerek yok, kendisi başlı başına zaten bir sanat eseri. Ressamı belli, şairi belli kısacası yaratıcısı belli.. Kusursuz bir güzellik duruyordu karşımda. Uçsuz bucaksız yaratılmış, derinlikleri olan bir kainatın parçasıydık. Olağanüstüydü herşey. Renkler, biçimler ve ahenk içinde sıralanışı..
Her birinin ayrı görevleri vardı.
Bu sanat eserinin karşısında çıldırmamak elde değildi.. Muhteşemdi. Akıl almaz bir şekilde bakmayı bilenler, büyülenmiş bir edayla hipnoz olmuş gibi dolaşıyordu etrafta. Yeniden aşık olurcasına kalbini yeniliyordu benim gibi. Bu gece de aşık oldum ben. Sanki ilkkez görüyormuşum gibi. Dilim lal olmuştu, derin bir iç çekiş duydu kulaklarım, ciğerlerim bayram etti mis gibi havanın içeri girmesiyle..
Huzur kokuyordu, sukünet içinde geceyi dinlediğim, renklerine aşık olduğum gökyüzü..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!