Filiz Kalkışım Çolak Şiirleri - Şair Fil ...

bana beni geri ver
yaşama sevincimi deliliklerimi
diz boyu
yankılandıkça çoğalan gülücüklerimi
bana kalbimi geri ver

Bir sevda ver bana Lâvinya
göğe ipek süren kanatlarının nazenin edasından…

Neretva' da titreyen maviliklerinden gözlerinin
koynundan boşaldığım çağlayanların şafağından …

Ayazlarımda titreyen kirpiklerinin valsinden
şavkını belinden dolayan hasretlere
lâl olup damlayan aysın kuzeysin mavisin …

halime çavuşlar tayyar rahimeler
şerife bacılar haydi!
menderes'i bükelim tuna'yı ceyhan'ı yaralım boydan boya

şehadete susamış ruhumuzla düşmanı

Aşk, sürmelerinde bahara diplenmiş sızısıdır şafağın. Kucağına sancıdığı kumsalların göğsünden öptüğü ıslaklığıdır. Büluğ bir ışıyıştır, ahh ince bel tütüşünde salınan nefesin şulesidir. Buz mavisi derinliklerin gözesinden içer yalnızlığı. Masmavi şafakların kızaran uçlarından gelinciğin ürpertisine taşar. Ardında acıyı gördüğün rengin şeffaflığı hep kızıla çağlar. Cayır cayır kökleri yanarken o kırmızının en nadide rengini sunar yüreğinize. Kokusu derinlerden gelen bir tadımlık sarhoşluğudur yüreğin. Ah aşk…
Aşk, derinlerden duyulan kokusunda saklıdır gelinciğin. Bir tadımlık doyumsuzluğu ömre bağışlanmış sonsuz hakikatidir sevdanın. El değmemiş sabah güneşlerinin denizlere doğan sancısından alan o kokuyu bir kez almaya tatmaya görsün insan. Ömrünce o sızının gözesinde kaynar, uçsuz bucaksız denizlere kavuşma arzusuyla taşar, kendini aşar. Her kendini aşan hiçliğinde yeniden en başa, yeniden sevmelere döner. Kaç kez sever ki insan. Kaç sonsuza akar ki! Ah aşk… Aşk, insan eli değmeyen o canım ürpertinin renginde yakamozlara kanayan çırpınışıdır zerrenin, avuçlarınızda kalan gidişidir. Son bir iz bırakırcasına, yatışmış denizlerin dingin dalgalarına içini yakan güneşten damlayan fizahıdır. Ah el değmeye görsün, bir daha hiç titremez derinlere, susar sancısını. Çekirdeği sütlenen sabahların zarından kalkar çığlık çığlığa; kuşların göğsünden yağar, yağar da bir daha hiç titremez yüreğe. Güneş görür bir daha alır sevdayı renginden; çırılçıplak kalır diye bir daha titremez. Her göz kırpışınıza saklar yüreğinize dayanamadığı o anları, her göz kırpışınızda yeni yavrulayan serçelerin aşka sevdaya yeniden kanatlanışıyla titrer, için için yanan yüreğin kıpırtılarına. Sonra susar, ara ara gelir değer o canım kokusu ruhunuza. Bir şeyler çırpınır içinizde o an anlayamazsınız, dile getiremezsiniz ama bilirsiniz titrediğini, geldiğini aşkın eşiğinizden içeri baktığını. Bir an bakacak gibi olursunuz; göz göze gelmenin ürkekliğiyle kaçar değgilerinizden, delinir kirpiklerinizin şuranızda yumuşayan simsiyah dokunuşlarıyla. Kanar kan kırmızısı, kanar aşk. Ah aşk…
Aşk, gelinciğin çekirdeğinde filizlenen simsiyah epifitlerin titrekliğinde göğe filizlenen hayalidir sevdanın. Düştüğü yerden şafağın gerisin geri yana yakıla dönen çığlığıdır. Kan kırmızısı dudaklarında bir güzelin yanan ince belli nehirlerin sarhoşluğudur. Ahh aşk…
Aşk, lohusa güvercinlerin sabahında sütlenen ağzıdır yakamozların. Ay ışığında koşturan deli tayların rüzgara kavuşma arzusuyla coşarak köpük köpük çağlayanların derin denizlere boşaldığı yanılgısıdır, düşüğüdür ana rahminde hasretlerin… Ah aşk…
Aşk, titreyişlerini çoktan kokusunu bildiğin; açılışlarına, bir sana kapanışlarına kaptırdığın yalancı baharın çiçeğidir. Hep o çiçeği ararsın konduğun, tattığın, bütün polenlerin balında; o minicik tadı bir nefeslik ölümsüzlüğü ararsın. Bulamazsın bir daha o nefesi bulamazsın hiç. Artık o tat bulaşarak akar gider yeni başlangıçlara. Ve hiçbir başlangıç ilk günlü gibi o ilk nefesin titreyişi gibi başlamaz. Her çiçeğe bir parça bulaşmış eşsiz kokuyu tam anlamıyla hiç birinde alamaz ve ölümsüz suyuna kavuşamazsın. Yaşanan ve biten bir sürü başlangıç yanı başında solarken sen yalnızlığına çekilirsin. Güneş başından aşağı, akşam ağlarken o haline gölgede karnına çekilen iki büklüm o halinde susarsın.

uzayan yolların ışık dansından ak sarhoşluğuma
çözülsün bağından saçları tan yosmasının
maviyi süren gözlerinden taş sürmelerime
bir damla suya hasret denizimde yağmurum ol!

sussaydı sesleri eğer gecenin
seni böylesi
bölük pörçük tözlerinde mısraların çığırtır mıydım
kapkara değillemelerine harcatır mıydım

alazı şurubuna karışmış bir tıngırtıdır

bir şarkı yapacağım senden sevgili
bir şiir
alacağım seni menevişlerinden gurubun
mor sineli türkülere çığıracağım...

Gecenin şavkı düşerdi saçlarının karasına. Parmaklarının arasından gölgemsi ırmaklar akardı ,Çoruh’un kucağına. Gamzeleri gülüşlerinde saklıydı. İnci dişlerinin beyazında yıldız yağmurlarının pırıltısı, ak siluetli, gencecik bir gelindi Denef, Kaçkarların alnından Karadeniz’e yansıyan. Ortahisar’ın dar sokaklarını tırmanırken gördüğüm de onu kucağında bir kundak, saçları yüzüne dökülmüş, soğuktan morarmış elleri alelacele koşar adımlarla yanımdan geçiyordu. Dikkatimi çeken bu genç kadına dönüp bakma gereği duydum. Ayaklarında lastik potinleri, sırtında eski örme bir hırka öylece yokuş aşağı gidiyordu. Üşümüş olacaktı üstelik kucağında eski bir battaniyeye sarılmış bir bebek, ıslık bileyen lodosun yüzüme çarpıp tekrar bana geri dönen çığlıklarının içime sızım sızım yayılan uğultusuyla adeta ruhumdan geçercesine benden gidiyordu. Öylesi bir acıydı ki iliklerimde karıncalanan öylesi bir kasılma.

Kimdi bu garip kadın diye düşünürken içimde yayılan o derin sızı ona yardım etmem gerektiğini söylüyordu. Hiç vakit geçirmeden ardı sıra koştum: “Hey hanımefendiii! Hanımefendi! Durun durun lütfen!” diye seslendim ardından. Bir an duracak gibi oldu, başını hafif yana doğru çevirdi ben “Durun lütfen!” diye tekrar seslenince önüne döner dönmez daha da hızlanarak ara sokağa daldı. Ardından koştumsa da yetişemedim. Çok üzülmüştüm. Sefalet içerisinde bu kadının mutlaka yardıma ihtiyacı vardı. Gözlerimden akan sıcacık yaşlar yanaklarımda ılık yaralar açıyordu. Hava kararmaya yüz tutmuş dükkanlar kapatılmaya hazırlanıyordu. Hemen ara sokağın başındaki dükkancıya:
“Affedersiniz amca, az önce buradan geçen kadını gördünüz mü?” dedim.

gece sağır duymuyor iniltilerini duvarların
çatlak küflü bir mahzenin
gözyaşının katli bir ömre vacip

ister söv duvarların çehresi façalı gövdesine