Filiz Kalkışım Çolak Şiirleri - Şair Fil ...

dar yokuşların basma gül dökmüş
grubun uyku gözlerinden
mehtabın kirpiklerini aralayan kaçamağına

sökülür yaşmağımın küpeli oyası
çilek düzüne bıraktığın

saçlarımda sarıyı
gözlerimde sevdiğimi arama anne
saçlarımın sarısını buğday başaklarında

sığ denizin üstünde tütün istifi gibi iltica güvercinler
sağa sola yalpalayan bir motor
kapkara yarınlara açılan ölüm ummanı
çaresiz bakışlarda üşüyen insanlığın namı

ah!göğsümdeki ağrı

yeşil kubbenin çığlıklarından dökülüyor üzerime
bebeklerin ölüm suskunluğu

kanlı boğazından vuruyor kıyılarıma
denizin hıçkırıkları

kısılan gözlerinin buğusundan
açık saçık serenatların şavkı damlıyor yar ..

çığlıklarından boşalıyor kucağıma
fesleğen kokan göğüsleri rüzigârlarının
isleniyor uçlar

ay ışığı, sensizliğimle seviştiğim nağmelerin kızaran dudaklarında için için
kendini kaybediyor yanıyor vakit
yanıyor avaz avaz gemileri haylaz gençliğimin
rotasız maviliklerimin firarlarında seni arıyor seni soruyor

eğer Sen beni,
bir usturanın üzerine dikmeseydin felek!
benim de başımda kavak yelleri uçuşur
yüreğim heyecanla oynaşırdı

belki sökerdim iflahını ihanetlerin

karanlığın koynundayım
saatler hasretin vuslatına yarım
yine zifiri karanlık
yine karanlığa tan olup damlayan gözlerin
karanlıkta demleniyor bulanık ruhum
ah! Gözlerin gecenin bir yarısı

çeker su kanadını baldırlarına yağmur
çiseler sırılsıklam sızdığım koynuna Perla!

incecikten vurur gece

puslu bir kasım sabahı
ayazı yılgın bir gün daha doğuyor sancıyla…

çıplaklık utanmış caddelerin koynunda titriyor
kaldırım taşları efkarından ciğerinden sökülüyor