Yıllar sonra seni bulmuştum...
resimlere bakıp eski günleri serdik
masa başına...
Sen bana bakıyor, beni arıyordun bende
Ellerimi tutuyordun.
Dokunmanı istemiyordum bana
Dağların ardından yükseliyor yavaş yavaş
Gün yüzünü dönüyor sana doğru tepeden
Işık hüzmesiyle, süzülerek, parlayarak
Bir güneş, bir ay daha yaklaşıyorum sana.
Tamamlandıkça anlam kazanıyor sevgilim.
Seviyorum seni ben
Bana bir daha gülsen
içimdeki sonbaharı
Yaz gününe çevirsen
Sevgilim sevgilim
Gözümü açtığımda bitmişti dünya
Ben bitmiştim, herşey bitmişti,
Biz bitmiştik.
Sen ben olmuştuk artık
İki düşman olmuştuk.
Ölmek ve öldürmek istemiştim.
Naylon terliği ile
Basıyor bebem yere
Saçları dolaşık,
Ağlıyor bebem yine
Elinde kuru ekmeği
Melekler kadar saf ve temiz
Masum bir bebek kadar
bir haberdin hayattan
Yatağın ve koltuğundan ibaretti
herşey,
Yanından ayırmadığın bir de kumandan...
Dil lal oldu
Ben ne söylersem söyleyeyim
Sen aynı davulu çalacaksın...
Aynı cümleleri kuracaksın
ne kadar eksik varsa insanda
o kadar çok kusur arar karşısında
Masmavi önlüğüm vardı.
Beyaz kocaman bazen dantelli bazen de dümdüz kumaştan bir yaka,
Yakamdan hiç düşmezdi.
Çamaşır kolasına batırıp çıkarır kas katı ederdi annem.
Bazen de şekerli suda biraz bekler hafif nemlenince de ütülenirdi.
Çoğu zaman yakamı keser boğazımı sıkar, kıpkırmızı ederdi.
Uzatsam ellerimi,
Sana ulaşmak için, dokunmak için,
Şehirlere uzansa kollarım,
Işıklarından geçse tenim,
Dokunsa parmaklarım yollara?
Dokunabilirmiyim sana...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!