Her sevişimde bulduğumu zannediyorum seni
Talacak tüm benliği ile hayatımda diyorum
Tamamlanıyorum bir çok kez, olgunlaşıyorum,
Ayrılıklara hayır restini çekiyorum bir çok kez
Sense bir zaman sonra çekip çıkıyorsun yüzüme
Boş satırlarıma dolduruyorum seni
Çizip çizip silemediğim kağıtlarımın üzerindesin
Çizgilerim lekem oluyordu ya hani,
O lekenin en berrak yerindesin.
İnsan ne için yaşıyor hayatta
Ne için nefes alıyor,
Denizi kıskanır martılar.
Enginliğini,
Maviliğini
Rüzgârla sevişmesini,
Bazen dinginliğini
Bazen savrukluğunu,
Bir umut dünyasında yaşıyor
cümle alem.
Kimisi gülüyor, kimisi ağlıyor.
Ömür böyle akıp geçiyor.
Baki olan hiçbir şey
bu dünyada değil.
Var oluşumun sırları sendedir.
Yaşama sebebimin gücü sende,
Biliyorum hiç bir zaman gelmesen de?
Sana geleceğim gün, bellidir.
Senin için yaratıldı bu evren
Küçücük yüreğimi
Sevgin ile coşturdun
Dapdaracık aklıma
Bilgileri doldurdun
Parmaklarım oyunları
Ben köy öğretmeniyim
tozlu yollardan yürüyorum.
Paçaları toprak kokan
Üstü başı ütü tutmaz çocuklar seviyorum.
İlk zamanlar alışmak zor geliyordu buralara
Yalnız çaresiz bir başına kalınca
Bazen;
Keman sesi işitir kulaklarım
İnceden inceye dokunur da geçer tenime
Mozart’ın senfonileri çalar
Deniz kıyısında ki nezih bir restaurant’ta...
Gittin ve yok ettin bizi
Beni,
Seni,
Hayallerimizi,
Başka biri ile o hayalleri
ne kadar gerçekleştiriyorsun şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!