Filiz Apaydın Şiirleri - Şair Filiz Apaydın

Bu sabah pırıl pırıl bir İstanbul doğdu
Gözlerinin arasından…
Saçlarına kondu geçti serseri bir rüzgar.
Bu sabah tepeden tırnağa sen oldum.
Sımsıkı tutunup,
sonra kayıp gittim yüreğinin ortasından.

Önce gözlerimde başladı isyan
sonra yüreğimde..
sonra sende
bir mülteci gibi girdin içime.
önce gözlerinde büyüdü çiçekler.
sonra baharım kaldı sende.

Önce sen gittin..
Yaşantımın tüm renkleri bitti
Sonra içimdeki kaldırımlara düştü hüzün,
sonra şarkılar,
sonra mısralar,
ve senden arta kalanlar

Başbaşa kalınca kendimle,
seni unutuyorum...
başbaşa kalınca seninle
kendimi hatırlıyorum.
bencilim biliyorum
lakin

Bir gün gidersen,
Seni bende bırakıp...
ölmem.
Çünkü seni sensiz de sevebilirim
Birgün gidersen
Beni benden alıp,

Önce yapraklar sarardı
Ardından kaldırımlara düştü hüzün
Sonrası yağmur,sonrası soğuk bir sessizlik

Ayrılık bu kadar mı yakındı ellerimize
Bu kadar mı güler yüzlüydü ölüm

Hatırlarım;
Soğuk bir kış gecesiydi gidişin…
Üzerinde siyah kazağın elinde eldivenlerin
Ve yüzünde simsiyah tülden bir hüzün.
parmaklarının arasından döke döke götürdüğün
Sahipsiz birkaç hatıra..,,

İllede ağlamak mı istiyorsunuz gözlerim?
Buyurun hadi;
Dökün dökebildiğiniz kadar..
Avuçlarımda birikip te sanki
Okyanus olursunuz da
Geri döner mi giden o gemi

Küçüğüm ben...
Büyüyemedim belki senin kadar,
Belki tanımlayamadım hayatı
Bir cetvel cizgisindeki doğru kadar.
Kaderin ağında çile dokumadım belki,
hayatı bir çözüp bir bağlamayamadım,

Ben seni sevmeyi doğduğumda,
Sen beni sevmeyi
Yokluğumda öğrendin.

…………….