Filiz Apaydın Şiirleri - Şair Filiz Apaydın

Bunca zaman uğraştık
boşuna.
Kanat taktık uçmadı,
Zar zor ittik aşmadı,
Boşver;
Ki tekerleği olsa da bu aşk yürümezdi.

Ben seni nasıl sevdim
Ki kahırlara geleyim.
Kör karanlıklar içinde bıraktın
Sen bakan gözlerimi.
İçimin yangınlarını küle çevirdin.
Sen aslında beni değil,

mutluluk nerde?
kimbilir hangi evde?
gökyüzünde belki
yıldızlardan da öte.
belki engin denizlerde,
dalgaların üstünde

Seni;
bir zencinin dişlerine benzetiyorum
çünkü
kapkaranlık dünyamda
görebildiğim
tek aydınlığım sensin

Yorgun gecelerim vardı senden arta kalan
Ve karşı koyamadığım gözyaşlarım
Sessiz sessiz hıçkıran.
Simsiyah bir hüzün kokusuydu gömleğimde,aşk
Seni anımsatan..

Biliyorum;
İçimdeki sızıyı dindirecek,
Kimsesizliğimi talan edecek,
Sevgi yoksulu yüreğime,
Bir çığ gibi ineceksin
Geleceksin…

bu gece;
gözyaşlarımı astım yaşlı bir darağacına
ve ne varsa senden geride kalan,
toplayıp bir bir
yaktım yüreğimin yangınında...
bu gece seni öldürdüm içimde

Avuçlarında;
bir dağ lalesi
yüreğim….
Dokunsan gözyaşlarıma
Donacak gözbebeklerim.

Ne sen o eski sensin
Ne de ben o bildiğin ben.

Yıldızlar değil gözlerimiz,
Değil gökyüzü sığındığımız kapı.
Olmayacak hiçbir şey eskisi gibi

ben kendimden sana gittim
ve dönerken,
kendimi sende bıraktım

F.Eylül Apaydın