Filiz Apaydın Şiirleri - Şair Filiz Apaydın

Ben acılarımı gelin ettim telli duvaklı,
hüznümü bir yelkovanın ucuna bıraktım.
Ve bir darağacının kollarında
Bırakıp kaçtım
Acziyet barındıran duygularımı…
İhaneti oldum ihanetimin.

yoksun;
Oysa ben gözlerinin sürgünündeyim hala.
Ben hep orada,
Bıraktığın yerdeyim.
İçimde hep o yalancı his
Sanki çıkıp geleceksin diyor.

seni sevmek özgürlüğün diğer adıdır
ve bir kuş kanadında kendini salıvermektir
saçlarının rüzgarına…
sen yokluğumda kendimi bulduran
boşluğumda boşluğumu dolduran
sen yalnızlığımı avutan

Çıplak ayaklı
Kirli yüzlü çocuklar gördüm
Ellerinde kuru ekmek…
Acı içinde acıyı içerlerken,
Hala gözleri gülebilen..
Ve utandım;

Akşam oluyor yine bu sensiz şehirde,
Ve gözlerim yine yollara düşüyor
Penceremde yorgun bir serçe
Belliki yalnızlıktan üşüyor
Ellerimde senden kalan kızıl güller,
Yüreğimde tarifsiz hüzün,

Üsküdarda gecelerden bir gece...
Göremediğim gökyüzünün parlayan gözlerini
Duyamadığım martıların ağlaşan gözlerini,
ve yalnızlığımı paylaşamadığım yıldızlarla.
üsküdar da gecelerden bir gece
Bensiz...

Yüreğimde mesken tutan
Umarsız şehir..
Bilsem ki ne kadar uzağım farkındalığından
Ve bilsem ki ne kadar uzaktayım gözlerinin karasından,
Yine de sen hep benim içimdesin,
Benimlesin..

Solgun bir tan ağartısının saçlarında bıraktım hüznümü.
Ellerimi gözlerimi
Güneşin ışıldayan saçlarında kuruttum...
Kederi yüzümden,
Acıyı gözümden,
İsyanı özümden

Seni özlemek...
Bütün şiirleri sana yazmaktı.
Dünyanın bütün şiirlerini.
Hiç yazılmamış daha evvel,
Namütenahi üstelik.
Bütün şarkılarda seni hatırlamak,

Elele verdik,
Yeryüzünü kirlettik.
Büyük bir yarıştı bizimkisi
Sokakları,ağaçları,taşları,
Ve gökyüzünü kirlettik..
Rüzgarlara öfkeyi,