Figen Şençamlar Şiirleri - Şair Figen Ş ...

Sabrı öğretti ilk önce hayat bana sonra özlemi arkasından unut dedi...

Ve

bu döngüde yaşamak zorundasın …

Kadın odanın lambasının kapatmak için elini uzattı...

Ve

Rutubetli odada çocukluğuna uyanmak için yalvardı...

Bir varmış bir yokmuş diye başlar masallar veya yazanlar...

Masal buya hayal işte,

Kimi zaman mutlu son kimi zaman mutsuz,

Sayfalara hükmedişimdir yalnızlığım...

Bir o kadar haykırışımdır...

Yazarken topladığım kelimelerim...

Kendi öyküsünü yazmış bir çok yüreği alkışlarken ve birazda imrenerek okurum…

Özeldir bu insanlar arkasına bıraktıklarının farkındadırlar keşkelerle yazarken aslında iyiki yaşanmış veya yaşamışım diye…

İç dünyamızdan bir haz duymaktır…

Günlerdir bireysel yangınım var ve bu yangını bir türlü

söndüremezken bir de yurdumun üstüne düşen kara bulutlar ve

yüzlerce yanan yürekler bana eşlik ediyor...

Okyanusun ortasında...

Motoru bozulmuş bir tekneyim...

Rotamda...

Uyuyordun yanımda...


Teslim olmuş gecenin koynuna...

Sen adına...

Ve,

O.... nu yutmuşsa İstanbul

7ci sene 171ci şiir...

Teşekkürler antoloji teşekkürler arkadaşlar yorum ve beğenilerinizle burada kalmaya devam edeceğim ara sıra yorumlarınız düşüyor sayfama ve hala okunuyor olmak güzel bir duygu kısaca seviyorum sizleri ve sizin yazdıklarınızı...

Bu şiir aslında çok uzun olacaktı özet geçtim...