Ellerimle koydum seni
Bir ananın kucağına
Sana dokundu o teni
Ateş düştü ocağıma
Dilim varmıyor unuttun
Kalbime sormuşlar yaran nerdedir
Dile gelip bir çift laf edemez ki
O yarayı ancak kanatan bilir
Bilir de kimseye söyleyemez ki
Sıkılır utanır kırılır diye
Bilsen ne kadar da özlemişim ki
Kulağım sesinle kendinden geçmiş
Gözlerim ıslanmış andıkça seni
Sanki bir bulutun içinden geçmiş
Bilirim değişmez aklımın huyu
Ayrıldın gittin de mutlu mu oldun
Elimi ardından sallarım sanma
Aşkın bitmesini sen istiyordun
Düğününe çiçek yollarım sanma
Bu aşkı başlattın bir tebessümle
Senle o masalarda geçmişimi yad ettim
Bırak hasret gidersin gözlerindeyken gözüm
İnan ki isteyerek özleminle beklettim
Bırakma ellerimi bilmesinler öksüzüm
Hani son sözüm var ya fısıldamıştım sana
Neredesin el üstünde tuttuğum
Darda koyup gittin yaban ellere
Bağdaş kurup yollarında oturdum
Seni sordum rüzgarlara yellere
Çeşmelerin başlarına yazarak
Ömrümüz böyle boşa geçecekmiş yanarım
Devayı sende gönül bir tek sende ararım
Sen uzat dudağını susamışsam susarım
Ben ancak o dudaktan içtiğimde kanarım
Gölge et dal misali yanan şu garibana
Eğer silinmişse gönül defterin
Bari kalemimi kır da öyle git
Adresini verme gittiğin yerin
Bağrıma ateşler sar da öyle git
Sakın ha dönüpte ardına bakma
İnsanız diyoruz insanız ama
Hiç öksüz çocuğa gülümsedik mi
Kanadı kırılıp vurunca cama
O serçe kuşunu iyileştirip
Kanadını sardık salıverdik mi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!