unutma, belki seni de unuturum
oysa nasıl kahroldum yokluğunda
nasıl özledim seni, tenini, yüreğini.
sımsıkı sar beni, uzak tut dünyadan
sımsıkı sar beni, koru beni istedim.
unutma! belki ölene dek severim seni
dünya yuvarlakmış, ay da uydusu
bir yörünge varmış üzerinde uyruğu
evrenler varmış bizden başka
canlılar varmış yaşamımızı paylaşan
herşeyi keşfettik, herşeyi bulduk
bir gün doğru dediğimizin
bir yağmur damları düşmüş yanağına
öylece silkinmişsin
rüzgar savurmuş, adres senmişsin
duraksamadan, alalade süzülüşüne,
yüreğinden yol vermişsin.
ya topraktır varacağı yer
bu durak tam denge
ne bir ileri ne de bir geri
korkutuyorsun bazan beni
ya da ben kendimi
nasıl olduğun ne olduğun önemli mi?
seni kabul ettim herşeyinle
tek gördüğüm gözündeki afer pırıltıları
ben en çeresiz anlarımı yaşarken,
en derinlere, görülmezlere, bilinmezlere gitmek istedim
ben içten içe ağlarken;
bakışların ezdikçe daha gururluydu sözlerin,
ama bilki o an dahi çıkış yolu sendin
babam severdi ağaçlarını babası gibi
kesmez ve kestirmez asla sevgilerini
bir de komşumuz vardı yunus efendi,
o da öğrenmiş babasından ancak kesmeyi.
yol kenarlarında meyva ağaçlarımız vardı
yeyin lakin; yemek için kesmeyin dallarını
seveceksen yürek olmalı
gözlerin gümüş pırıltısı
saçların dalga dalga
dudağından dökülenler
gerçek olmalı !
nizam bu mudur?
ne bir gülüştür beklediğim
ne candan bir seviş
nedenlere bulacak cevabım yok artık!
erdeme aşk, yorulmuş yasta
edepsizliğin çamuru bulaşmış
bir candan bir cana
sabah olmasa, gün doğmasa
dertler üstüne dert olmasa
bu yükü taşıyacak yürek bende değil
insan severek böyle yanmasa
elini uzattığında dokunmak çok mu?
yıllar geçti sevginin üstünden
tüm istençler yarım kaldı
umudum düşte kaldı, düşlerim can da
ben canda kaldım, can cananda
yar olamadım içimde ukde kaldı
gözlerim yolda kaldı, yolar uzakta
bu yıkar beni, ölümüm olur gözlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!