Ferhangi Şiir Şiirleri - Şair Ferhangi Şiir

-Nereye gidiyorsun?
Daha kahvaltı bitmedi.
Beni mi beğenmedin kahvaltıya mı?
Yoksa üşüyor musun?
Benden mi soğudun.
İstersen ceketimi al .

Ey benim gülüşü gamzelim .
Sen benim gönlüme doğan bir çiçeksin.
Hiç ummadığım bir anda çıktın karşıma .
Geldin oturdun gönlümün tahtına.
Gel güzel yarim .
Gel üşümüşlüğüme sıcaklığın karışsın.

Hava soğuk kar var Ankara'da, üşüyorum Kavuşacağımız senli günleri düşlüyorum
Gelir mi o gün diyorsun ya
Sen yürekten istedin mi?
Bense o günü hayallerim de süslüyorum

Seninle el ele tutuşup gezmedim

Öyle bir derdim varki
Gece yatarken aklımda olan
Rüyalarıma giren sabah kalktığımda
ilk adını andığım masum yüzlüm

Gün boyu aklımda huzur verenimsin

Uzaktan seviyorum seni
Hasretin kor gibi yaksa da
Kavuşmak hayal olsa da
Gözlerim yaşla dolsa da
Uzaktan seviyorum seni

Dünyada öyle insanlar varki
Hayatı hep tiyatro
Oyun oynamayı hep meslek edinmiş
Ağzı tatlı söz yapan
Gülüşlerinde çiçekler açan insanlar
Maalesef aldanıyoruz her tatlı söze

Badem gözlüm.
Sen varsan her yer rengarenk,
Seninle kışlar bile bahar,
Kokun, ciğerlerime dolan o kokun,
Vazgeçemiyorum senden.
Sen nasıl bir şeysin böyle,

Senin mutlu olup
Eğer bir gün senelerdir beklediğini
Hayalini kurduğun kişiyi buldum diyip de hayatına alırsan
Sakın ona seni içime çektim
Seni kalbimin içine gömdüm
Ben seni çok sevdim

Badem gözlüm.
Sen varsan her yer rengarenk,
Seninle kışlar bile bahar,
Kokun, ciğerlerime dolan o kokun,
Vazgeçemiyorum senden.
Sen nasıl bir şeysin böyle,

Vazgeçtim herşeyden.
Artık hiçbir mutlulukta gözüm yok.
Kendi halimde yaşamak istiyorum.
Herşey den herkes ten uzak,
Bu bir kaçış değil aslında,
Anladım ki zorlamayla hiçbir şey olmuyor.