Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Hani huzur hani mutluluk gittide gitti
Her şey boş hayatın anlamı bitti
Sensizliğin beni yaşamın derdine itti
Sana açlığım avuç açtırdı dilendirtti

Gönlümün takvim yapraklarını okumaktan bezdim

Şu yalan dünyanın merhameti insafı yok
Çilelisi dertlisi acılısı pek çok
Çile çekeni dertlisi kederlisi varken
Çuvallla para yiyip yatanların karnı tok

Ne bilir parasızlığı ne bilir onun ekmeği yok

Yere göğe sığdıramadılar beni
Anlata anlata bitiremediler beni
Ben başka hayaller kurdukça
Üzerine üzerine ittiler beni

Nihayet ikna ettiler

Seni mutluluğumu mutsuzluğun içinde aradım
Yoksun sana anlatamadım sensizlikten bunaldım
Saat onbuçuk bu akşamda aramadın zili çalmadın
Bana sarılmadın halimden,sensiz evimden haberin yok

Gönlümdeki yazılardan içimdeki sızılardan haberin yok

Pırıl pırıldır içim ışıl ışılım.
Yüce yüreğim var benim dağlar kadar.
Mutlu olur aradığını ondan alanlar.
Güneş orada doğar orada batar.

Söylersen sırlarını içine atar

Evlat dediğin selamcı kelamcı
Onlar gelip gider sense hancı
Yüreğin acı çekerken gözlerin yalancı
Şimdi bilemezler nedir sendeki sancı

Bir teselli bir tatlı söz beklersin

Kıymet, bilmeyenden sevmesini bekleme.
Seviyorum. istiyorum özlüyorum deme.
Yolu yoluna deymesin izi izine
Eli eline deymesin gözü gözüne

Sevgini verme canım. sevmeyi bilmeze

Oralara gelmemin bir sebebi olmalı
Onca yollar gelmişken gönlüm seni bulmalı
Yorgunluğumu unuturum gözlerim sana doymalı
Kabuk bağlayan yüreğim kabuğunu soymalı
Bir gecede olsa yeter yanında uyumalı

Bu kadar ayrılık bana yeter
Aniden olsun hadi artık gel
Benim dinmeyen bu hasretimi gider
Bir sigara içimi

Kapımı çal beni kucakla sar

Buğün bayram anlamını yitirmiş devran.
Ellerin ellerimde olsaydı olurdu bayram.
Gitmedim, gidemedim biyere evdeyim.
Sen koltukda otur dizlerinin dibindeyim.

Sevdiğin elbiseyi giyerdim giyemedim.