Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Dünyayı bir pula satmış gibi
Göğsüne bas beni hasretim sende yok olsun
Yeter ayrılığın aklımı benden almış gibi
Gel görki hasretimi hücrede kalmış gibi
Bana öyle sarılki ecelin elinden almış gibi

Ben dolaştım geliyorum sen yolculuğa çıkarken
Ben gemiler yüzdürdüm sen yelken açarken
Biraz için sızlasın sözlerime çelme takarken
Vijdanın nerde kaldı beni suçlarken

Ah ediyorum pişmanlıklarıma düğüm atarken

Yeter o günleri unutmak istiyorum
Acıları bu cana unuttur Rabbim
Gözlerimin gündüzü yok artık
Banada bir el tuttur Rabbim

Lanet olası ayrılığın kölesiyim

Anlatmak çok zor anlatamamki seni
Yanımdasın amma yaşıyorum sensizliği
Ömrümce sevemedim bir türlü sessizliği
Delisin derdin hep senin bu deli

Sevmedin düğün dernek havasına girmeyi

Bana tanrımın Lutfu armağanısın
Bir avuç toprak olsamda aklımdasın
Canımı paylaştığım canımda cansın
Yüreğim dursada bedenimde kanımsın

Benim alın yazım benim kaderimsin

Tabiki alasını yaparım yeterki kıymet bil sen
Ne çıkar bir tencere yemekten
Bolca koyarım taze soğan dere otu naneden
İnce ince sararım yaprakları delmeden
Herşey nasılda hazır sen gelmeden

Yazıkki hayal etmişim kahretsin umduğumu bulamadım
umduğum günleri seninle süslemişim çok yanıldım
Suçluyum kucak açtım, candan bildim sarıldım
Hata imiş ,iyilik yapmak dost olmak senden,de beklemek anladım

Tuzağa düştüm,sahte yüzlü bukalemun çıktınki sorma

Bir efsane gibiyken masal olmakmı
Yıllara meydan okurken kaybolmakmı
Felek ihanet ettiyse beni unutmakmı
Seni sevdim diyen dilin utansın

İki beden arasındaki ter gibi akardık

Sensiz yaşamak ölüm kadar zor tattım
Bir hoşşum yiyemediğim lokmama seni kattım
Gündüzü gece zannettim ışığı yaktım
Ben sensiz bir anda karanlıkta kaldım

Yanımda olduğun günler yaşadım

Hiç ummazdın yüreğim tokatmı yedin
Sakın gösterme acını bana söz verdin
Şimdi sırası değil iyiki söylemedin
Hani sen aldırmıyacaktın bana ne söyledin

Biliyorum canın çok yandı sızlandın