Fatma Duman Aydın Şiirleri - Şair Fatma ...

GÖNÜL NİKAHINI BOŞLAMAYASIN
Rüyanda koklayıp sardığın benim
Karabasan diye taşlamayasın
Yağmur, çamur her yer, sırılsıklamım
Dilenci zannedip haşlamayasın

Be hey rüzgâr acı esip
Dallarımı kırma benim
Kışa , doluya dayandım
Sırlarımı sorma benim

Çiçek açtım domur domur

gülüşüne güneşleri sığdıran
sunaklara fil yerine kuş gelir
bülbüllerim terkediyor mevsimi
bundan gayri gül bağına kış gelir

senin yören yıldızların ülkesi

Toprağın ham etine
batırdıkça kancayı
yağmur verir sancıyı
doğurur al goncayı

Ana rahminden sıcak

Moğol askerlerinden
yağmalar gözlerine miras
ışıksızım
el fehmiyle
bir âmânın fafaladığı şûleden az
dokun şavkınla hadi ışı

Ebemkuşağının üstünden
Ebabil ile Babil'e uzansak
Kaf Dağı'ndan süzülüp
İrem Bağı'na varsak
Havva olup yesem elmayı
Adem'e gün doğar

Hakk şahidimdir
tek yaranımla muhabbetim olmuş
O kendini yâran saymazsa
kulun suçu yoğumuş

ey canan

Azgın zamanların gizli elleri
Namusun boynuna çöktü gördün mü
Kendi ilacını zehirden karıp
Hamuşun koynuna döktü gördün mü

Fatma Duman Aydın /Sözden Saza

Odun attın içimdeki ateşe
gün kararmaz gece ağarmazdı belki de
hazan derdine düş gelmiş
yaprakları yelkovana yenik
saatli maarif takviminin
sen sebep oldun bitişine

Zennenin topuk sesi
nalın sesine perde
sürüngen, omurgasız
bilumum çeşit- türde

gres yağı bulaşık