Atlar...
Rüzgar kanatlılar.
Kan, ter içinde;
Soluk soluğa koşarlar.
Gündüz gece,
Özgürlüğü taşırlar.
Ben ben diyen Dost!
Aynaya baktın mı hiç;
Gördün mü; hasmını, dostunu?
İnsanın hasmı da, dostu da kendisidir.
Kendisi ile dost olmayan,
Kendini yenemeyen;
Boşuna düşman arama!
Riyakar suratlarda
Dön bak aynaya
Gör gerçek düşmanını ve dostunu...
Unutma!
İnsanın en büyük dostu, düşmanı da
Baba sarsılmaz bir dağdır
Baba gölge veren bir çınardır
Baba candır...
Fırtında sığınılan bir limandır
Yeri geldiğinde arkadaş,
Yeri geldiğinde bir sırdaştır
Sanma ki; yıkıldık
Sanma ki; tükendik
Sanma ki; öldük...
Sonbaharla yaprak döktük
Karakışla tohum ektik
Baharla yeniden dirildik...
Bak şu dünyanın türlü türlü işine
Derdi olmayanın bile dert düşer içine
Zulüm artar, kötüler bey olur başına
Adalet zayi olur haramiler oturur aşına
***
Beklemek sonsuz ufuklarda şafak özlemini
Beklemek sürgün umutlarda sevda ateşini
Beklemek sisli doruklarda bir kurt sesini
Ve beklemek sevgi pınarından bir gül çiçeğini...
Fatih Mehmet Yiğit
Yalnız kendini düşünme
Gururlanma, kibirlenme
Ben ben deyip büyüklenme
Benliğidir; insanı, düşüren ateşe...
Kurt Baba
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!