Fatih Efe Şiirleri - Şair Fatih Efe

Seni tabiatım bildim;
Ne meyve verdi dalların
Ne de gölge verdi ağaçların
Umutlarım nicedir bir şey alamadı senden
Aç kaldı, susuz kaldı.
Ne su akıtır oldu ırmakların

Vakitlerden yine bir düşünce mevsimidir.
Yine umutlardan kırparak yeise dökme takdimidir.
Hele ki yalnızlığınla konuşmaya başlamışsan,
işte o zaman; Adresine ulaşmayan mektupların takvimidir...

Gözlerinden tedavimi olurdum,
Sen baktıkça ben ilacımı alırdım..

Aslında aramızda ki mesafe bu kadar çok olmazdı da
Sen geçmişte kalmayı, ben umutlu kalmayı tercih ettim...

Umut etmek öyle güzel şey ki!
Mutluluk kası gibidir çelimsiz yüreğime.
Dua gibi umutla Sana tüm kapılarımı açtım
Bekliyorum habersiz bildirimsiz...
Bir pazar gününe bestelediğimden beri adını
mırıldanıyorum hergün ümidini..

Ben sanki saçlarınım; ilgine hasret!
Ama ben dilin olmak istiyorum;
Benimle konuşasın Benimle tadasın diye
Sonra ellerin olmak istiyorum
Benimle tutunasın, Bana mecbur olasın diye...

Bundan gayrı Ben ve hayat
Sen ise ''ve'' bağlacısın...

Bir şiir kadar uzaksın
Bir kalem kadar yakın.
Aklımdan parmak ucuna
Gidip gelen yakınımsın...

Fatih Efe

Yalnızlığım yine insan içine çıktım seninle,
Cadde cadde sokak sokak gezdim,
Bıkıyorum arada senden.
Sahil kalabalıklarına karışıyorum,
Deniz kalabalıklarına bakıyorum,
Gökyüzü kalabalıklığını izliyorum...

Yalnızlığım bugüne kadar sürsün
Heyacanım yarından sonraya,
Bir umut ektim gönül tarlama
Ya bir Sevda büyür içimde
Ya da ezberlediğim yerden devam ederim.
Bir umut var işte yarına