Fani Ömrüm Şiiri - Atila Yalçınkaya

Uzak diyarlarda kaldı gençliğim,
Tozlu birkaç andı gelip gördüğüm.
Ne elde ektiğim nede biçtiğim.
A dan Z ye aktı bu fani ömrüm.

Bitmez bellediğim günler tükendi.
Mazi ye bakar kul neyi hakketti.
Yokluk Dünyasından seni halk etti,
Hay dan Hu ya aktı bu fani ömrüm.

Çocukluk bir oyun arenasıydı.
Ana Baba bize boy aynasıydı.
Biz de düğün varken elin yasıydı.
Gülüp ağlamaydı bu fani ömrüm.

Gençlik orda burada nerdeyse zayi,
Dünyayı kurtaran aç kabadayı.
Hebaydı günleri hebaydı ayı.
Sene sene aktı bu fani ömrüm.

Hakka varan yallar aradık durduk,
Kuru iskemleye günce oturduk.
Az sermaye yi nerde tükettik,
Bata çıka aktı bu fani ömrüm.

Ömür her dem hakkın yolunda olsa,
El an feryadımı Ol Rabbim duysa,
Kalan günde avuç sevapla dolsa.
Kar-Zarar la aktı bu fani ömrüm.
Atila Yalçınkaya