Fani Dünya Şiiri - Halil Kumcu

Bekleme odası dedikleri yerdeyim,
Gölgem cepsiz kefenlere dolandı.
Yürüdüm durdum şu fani dünyada,
Gördüm ki külü yalan, sözü yalandı.

Koskoca evrende bir toz tanesi olanlar,
Yüreğinize bir gün pişmanlık acısı dolacak.
Küçük bir parantezde binlerce fırtına,
Kalbinizde taşıdıklarınızla toprak olacak.

Düşün şimdi, büyüklüğünü üç günün var;
Çekip gideceksin rolünü oynadıktan sonra.
Bu sahnede sonun, akşamdan sabaha hiç imiş;
Hasretle vuslata kavuşur ölüm, ardın sıra.

Bir eğlence, bir oyun yerinde nefesin sayılıdır.
Yüreğin kan ağlarken, o döner de döner.
O en uzun, uçsuz bucaksız içindeki yolculukta,
Şu koskoca gemi demir alır, yüzer de yüzer.

Dün, bugün, yarın akıp gider gözlerinden;
Gençliğin düşlerini, ihtiyarlığın anısında arar durursun.
Kelimeler anlamsız olur, dil zaten hükmünü yitirir;
Sırtında beden denen bir yükle kahrolursun.