Fakir Şiiri - Veysel Şimşek

Şimdi ise hatır,hürmet parada,
Fakirler,yoksullar kalır arada,
Yürümez gemisi koca deryada,
Gözlere dikenli gül olur fakir.

Zengin olur anlı şanlı havalı,
Yüzü soğuk fakir garip yuvalı,
Doğuştan zavallı,ölür zavallı,
En yakın dostuna el olur fakir.

Çile ile geçer senesi ayı,
Yoksa Ankarada bir tane dayı,
Sormazlar hal hatır fakirsin deyi,
Mecbur bir nanköre kul olur fakir.

Zengin düz ovada fakir kıraçta,
Gözü olmaz fakirlerin haraçta,
İstersen de bana hiç oğlu hiç de,
Allahın en masum kulu olur fakir.

Gemim yok ki yelken açam deryaya,
Nerde katım,yatım dalam rüyaya,
Nazım geçmez baba,ağa,dayıya,
Ağaya patrona kul olur fakir.

Haberin var mıdır dünya fanidir,
Belli olmaz belli ölüm anidir,
Bence bunu anlamayan canidir,
Boynu bükük laldan lal olur fakir.

Veysel der ki; Suçum fakir doğmak mı,
Dürüst doğru insanları sevmek mi,
İsyankarın zorbalar sövmek mi,
Çaresiz zengine kıl olur fakir.