Ezelden ebede Sevda

Kör ebenin eliyle döner
zamanın çarkı,
Her adım, yeniden
doğuşun yankısı.
Kader, yazgının
yamalı yüreği,
Bir dikişten sızan,
ezelden gelen ışık.

Acının inisiyatifinde
filizlenir umut,
Her yara, şeffaf bir yürekte
iz bırakır.
İlahi aşk, göğün
penceresinden sızar,
Yerkürenin mahzeninde
yankılanır.

Bir türküyü ıskalayan
şarkı gibi bazen,
Kayıp notalarda dolaşır
ruhun nağmesi.
Aşkın fil hafızasında
saklı o masal,
Kör noktada devinen
hayatın sırrı.

Göğün yıldızlarından düşer
bir kıvılcım,
Bir lades, kaderle
tutuşmuş eller.
Her kıvılcım, yeni bir
baharın habercisi,
Ve her bahar, huzura meyyal
bir kımıltı.

Cumbalı evin mahzun sahibi
bekler hâlâ,
Bir prensi değil,
ilahi aşkın merhametini.
Zira her aşk,
o kör ebenin
elinde şekillenir,
Ve her kader,
aşkın ışığında
anlam bulur.

Ölmeden ölmek mi?
İşte huzurun şifresi,
Kara meleğin
hançerinde gizli cevher.
Ezelden ebediyete
dönen o rotada,
Bir kıvılcım,
evrene yayılan
sonsuz sevda.