Eyvallah Şiiri - Halil Kumcu

Kim ne götürmüş bu dünyadan gönül?
Sana eyvah düştü, bana eyvallah.
Bu bir vazgeçiştir belki de virgül;
Noktayı koyan ölüme eyvallah.

Kefen üşüdü, bağıra çağıra,
Vuslatta kan yürüyen damarlara.
Yaş alınca gençlik arayanlara,
Gelişe de gidişe de eyvallah.

Bak, kadere yâr edildi yüreğim;
Solundan soluğundan eksilirim.
Hüzünlü kül kokuyor ciğerlerim,
Kalemle yazılanlara eyvallah.

Bil, lisanımdan sildim sözlerini,
Dudaktan dökülen cümlelerini.
Gözde siyah beyaz resimlerini,
Bir kefene koyanlara eyvallah.

Bağrımıza kara taş basanlara,
Elveda dercesine bakanlara,
Boğazım düğümlenirken o ara,
Boş ver der, çeker giderim eyvallah.

İçimde yangın var ziyadesiyle,
Yapraklarım kurudu hasretinle.
Bir iz kaldıysa öyle veya böyle,
Benden sana bir veda, bir eyvallah.