aşk; insanda bir kere başlar..
kime ve kaç kere aşık olursan ol, içindeki ilk duyguyu değiştiremezsin.
hayatın boyunca aslında hep bu duygu sürüncemesi ile yaşarsın.
kime aşık olduğundan çok daha önemlisi
kimisi var
cebime girecek kadar küçülen;
kimisi var
padişah sanıp kendini büyüten..
bazısı hele
kelime kelime adileşen,
seni seviyorum demekten ziyade
seni özledim de bir insana..
dokun eline
yüzüne,
her zerresine defalarca..
işle içine
Ortaya bir çadır kurmuşlar,
Adını padişah koymuşlar.
Cariye verip adını;
Kadınlara göz koymuşlar..
Padişah çadırında,
şu sözde her bir şeyi birbiriyle paylaşan insanlar,
sevgilerini de paylaşsalar ya diğer insanlarla..
belki bir şeyin adı konmuş olur;
cümle aşk laflarda..
Unutamıyorum diyen insanlar, genelde unutulan insanlardır.. Unutmak zor ama unutulmak kolay gibi gelir insana.. Nitekim unutanlar zoru, unutulanlar ise kolay olanı kendilerine yakıştırırlar..
Bence çoğumuz yanlış durakta bekliyoruz. Unutmak ya da unutulmak değil aslında bizim derdimiz!
bazen insanlar mutluluğu çok uzakta ararlar. bazı insanlar ise "uzak"lara mutlu görünürler.. bu onların zoru başarma sevdalarını değil, ne yaptıklarını bilmediklerini gösterir.. nitekim her zaman uzakların cezasını "yakın"lar çeker..
lakin gidişlere "artık" lafım yok..
gidenler bir gün geri dönebilir ama kaçanlar kendilerine bile dönemezler..
kimbilir;
belki bir şiirin aynı dizesinde
haykırmışlığımız vardır dünyaya;
birimiz yüklem
birimiz özne edasıyla..
siz bazı şeyleri abartmayı çok seviyorsunuz
ben "bazı" şeyleri hiç sevmem..
abartmak mı? ? ?
hiç bir şeyi
abartacak kadar da sevmedim..
senin bana borcun var;
daha gözüme bakacaksın
gülmek sana yakışacak
güldükçe beni yaşayacaksın..
..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!