Anne,
senin ellerinle dokunduğun sevgiyle büyüdüm.
Kalbime iyiliği, merhameti sen işledin.
Ama sevdiklerim, içimdeki çiçekleri yoldular.
Şimdi, senin öğrettiğin sevgiyle,
yeniden filizleniyorum.
ANNEM
Gözümü ilk açtığımda gördüğüm ilk göz
Dilimden dökülen ilk sözümdün annem
Çocuksu duygularımla
Gözlerim dalıyor, ne yana baksam
Bir yabancılık çökmüş her sabaha
Ne bir çağrı, ne de bir umut var
Yolumu seçtim, dönmem artık
Kalbim yorulmuş, yükü ağır
Artık özgürsün,
Benim varlığımın gölgesini bile görmeyeceksin.
Varlığın için kendimi adadım,
Sen ise adımlarımı yük bildin.
Hesaplarımı sildim, anılarımı susturdum,
ARTIK YOKSUN
Hava çok soğuk ve,
Çok üşüyorum sevgilim.
Şehrin her tarafı kapkaranlık ,
ve bardaktan boşalırcasına
Aşk gençleştirir,
ruhumuzu canlandırır ve hayatımıza renk katar.
Kalbin her atışında gençliğin enerjisini hissettirir. Sevdiğimiz insanın yanındayken,
zamanın nasıl geçtiğini anlamayız,
çünkü aşk bizi hep genç,
dinamik ve canlı tutar. Renkler daha parlak,
Aşkın en güzel anları,
Sevdiklerimizin gözlerinde kaybolduğumuz zamanlardır.
Hayat,
söylenmemiş aşk sözlerinin birikimidir.
Bugün,
o birikimi sevdiğinin kulağına fısılda.
Dudaklarından dökülen sözleri sevdim.
Gözlerindeki derin denizi.
Kalbinde az da olsa yerim kaldı mı?
Şimdi bana aşkını anlat deseler,
Hangi dilde anlatırsın sevgini.
Çıkmaz sokaklarda kaybolan umutlar gibi,
Biz yüreğimizle sevdik,
gözlerimizde hiç şüphe olmadan,
bir adım bile geri çekilmeden.
Karşı taraf ise bir oyun kurmuş,
roller dağıtılmış, sahne hazırlanmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!